อปฺปตฺโต โน จ อุลฺลเป.
[คำอ่าน : อับ-ปัด-โต, โน, จะ, อุน-ละ-เป]
“เมื่อยังไม่ถึง ไม่ควรพูดอวด”
(ส.ส.)
การพูดอวด คือการพูดเกินความจริงเพื่อให้คนอื่นเขายอมรับนับถือตนเอง เป็นการพูดยกตนเองให้คนอื่นชื่นชม เช่น โอ้อวดคุณสมบัติของตนเองเกินความจริง เพื่อให้คนอื่นเขาทึ่งหรือชื่นชม เป็นต้น
การพูดอวดเช่นนั้น ไม่เป็นผลดีต่อตนเองเลย เพราะเมื่อคนอื่นเขาจับได้ว่าเราแค่พูดโอ้อวดเกินจริง จะทำให้คนอื่นเขาไม่ยอมรับนับถือเราอีก มองเราเป็นคนเหลาะแหละหละหลวม
ดังนั้น จะพูดอะไรต้องคิดให้ดี อย่าพูดอะไรเกินความเป็นจริง ถ้ายังไม่ถึงจุดที่ควรพูด เช่น กำลังเรียนปริญญาเอกอยู่ ถ้ายังไม่จบ ก็อย่าไปพูดว่าตนเองเป็นด๊อกเตอร์ หรือไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม ถ้ายังไม่สำเร็จ อย่าพูดโอ้อวดในเรื่องนั้น ๆ จนเกินงาม เพราะคำพูดโอ้อวดเช่นนี้จะทำให้เราเสียคนได้
