มนาโป โหติ ขนฺติโก.
[คำอ่าน : มะ-นา-โป, โห-ติ, ขัน-ติ-โก]
“ผู้มีความอดทน ย่อมเป็นที่ชอบใจ (ของคนอื่น)”
(ส.ม.)
ผู้ที่มีความอดทน คือผู้ที่มีจิตใจเข้มแข็ง มั่นคง ใจเย็น ไม่หวั่นไหวต่ออารมณ์ที่มากระทบ เช่น อดทนต่อความลำบากตรากตรำ อดทนต่อทุกขเวทนา อดทนต่อความเจ็บใจ เป็นต้น
หรืออดทนต่ออำนาจของกิเลสที่มากระทบ เช่น เมื่อมีสิ่งกระตุ้นให้เกิดความโกรธ ก็อดทนต่ออำนาจของความโกรธนั้นได้ ไม่แสดงอาการอันเป็นลักษณะของผู้โกรธ สามารถข่มอารมณ์ได้ดี
บุคคลผู้ที่มีความอดทนดังกล่าวมา ย่อมเป็นที่รัก เป็นที่ชอบใจของคนรอบข้าง เพราะคบค้าสมาคมแล้วไม่ทุกข์ อยู่ใกล้แล้วสบายใจ ไม่ต้องพลอยหงุดหงิดตาม ไม่ต้องระแวง สบายใจที่ได้คบหา
บุคคลผู้ที่มีความอดทน สามารถเป็นกัลยาณมิตรให้แก่ผู้อื่นได้ เพราะเขาเป็นคนใจเย็น ทำตัวเป็นแบบอย่างที่ดีได้ และสามารถให้คำแนะนำผู้อื่นในเรื่องของความอดทนได้ เป็นบุคคลที่น่าคบค้าสมาคมมาก ๆ ประเภทหนึ่ง
