อกิลาสุ วินฺเท หทยสฺส สนฺตึ “คนไม่เกียจคร้าน พึงได้ความสงบใจ”

อกิลาสุ วินฺเท หทยสฺส สนฺตึ.

[คำอ่าน : อะ-กิ-ลา-สุ, วิน-เท, หะ-ทะ-ยัด-สะ, สัน-ติง]

“คนไม่เกียจคร้าน พึงได้ความสงบใจ”

(ขุ.ชา.เอก. ๒๗/๑)

คำว่า ความสงบใจ หมายถึง ภาวะที่ใจสงบจากกิเลสตัณหา ไม่ถูกกิเลสตัณหาก่อกวนให้เกิดความวุ่นวาย เดือดร้อน กระวนกระวาย หงุดหงิด รำคาญ

คนทั้งหลายที่ประสบกับความวุ่นวาย เดือดร้อน เป็นต้น ดังที่กล่าวแล้วนั้น ย่อมเป็นผลสืบเนื่องมาจากการที่ถูกกิเลสตัณหาภายในใจก่อกวน ทำให้เกิดอาการนั้น ๆ ขึ้นมา

เมื่อปราศจากกิเลสตัณหาเสียแล้ว ก็ไม่มีสิ่งใดที่จะก่อกวนให้จิตใจต้องขุ่นมัวได้ ความวุ่นวายเดือดร้อน ความทุกข์ทั้งหลายก็ย่อมจะไม่มี จิตใจก็ย่อมจะสงบเยือกเย็นลงได้

แต่คนที่จะกำจัดกิเลสตัณหาให้หมดไปจากจิตใจได้นั้น จำเป็นตั้งขยัน ไม่เกียจคร้าน ในการที่จะปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน เพื่อกำจัดกิเลสตัณหาออกจากจิตจากใจ.