เทสฺโส จ โหติ อติยาจนาย "คนย่อมเป็นที่เกลียดชังเพราะขอจัด"

เทสฺโส จ โหติ อติยาจนาย.

[คำอ่าน : เทด-โส, จะ, โห-ติ, อะ-ติ-ยา-จะ-นา-ยะ]

“คนย่อมเป็นที่เกลียดชังเพราะขอจัด”

(วิ.มหาวิภงฺค. ๑/๓๓๔, ขุ.ชา.ติก. ๒๗/๑๐๐)

การขอสิ่งของจากผู้อื่นนั้น เป็นสิ่งที่บัณฑิตไม่นิยม เพราะบัณฑิตย่อมรู้ดีว่า ผู้ขอย่อมไม่เป็นที่รัก ดังนั้น บุคคลผู้มีปัญญาจะไม่ขอสิ่งของใด ๆ จากผู้ใด

โดยธรรมชาติของคนแล้ว ย่อมหวงแหนสิ่งของของตน ซึ่งแสวงหามาได้ด้วยความยากลำบาก เมื่อมีใครมาขอทรัพย์สินหรือสิ่งของใด ๆ ของตน ย่อมเกิดความไม่พอใจขึ้น

เมื่อถูกขอบ่อยครั้งเข้า ย่อมจะมีความรังเกียจรำคาญใจเป็นธรรมดา ดังนั้น จึงไม่ควรขอสิ่งใดจากผู้ใด เพราะขอบ่อย ๆ จะโดนเขารังเกียจ

ทางที่ดี พึงใช้สติปัญญาและกำลังเท่าที่มีอยู่ ดิ้นรนแสวงหาสิ่งที่ต้องการมาด้วยกำลังของตนเองเถิด

เทสฺโส จ โหติ อติยาจนาย “คนย่อมเป็นที่เกลียดชังเพราะขอจัด”