เทสฺโส จ โหติ อติยาจนาย.
[คำอ่าน : เทด-โส, จะ, โห-ติ, อะ-ติ-ยา-จะ-นา-ยะ]
“คนย่อมเป็นที่เกลียดชังเพราะขอจัด”
(วิ.มหาวิภงฺค. 1/334, ชุ.ชา.ติก. 27/100)
การขอสิ่งของจากผู้อื่นนั้น เป็นสิ่งที่บัณฑิตไม่นิยม เพราะบัณฑิตย่อมรู้ดีว่า ผู้ขอย่อมไม่เป็นที่รัก ดังนั้น บุคคลผู้มีปัญญาจะไม่ขอสิ่งของใด ๆ จากผู้ใด
โดยธรรมชาติของคนแล้ว ย่อมหวงแหนสิ่งของของตน ซึ่งแสวงหามาได้ด้วยความยากลำบาก เมื่อมีใครมาขอทรัพย์สินหรือสิ่งของใด ๆ ของตน ย่อมเกิดความไม่พอใจขึ้น
เมื่อถูกขอบ่อยครั้งเข้า ย่อมจะมีความรังเกียจรำคาญใจเป็นธรรมดา ดังนั้น จึงไม่ควรขอสิ่งใดจากผู้ใด เพราะขอบ่อย ๆ จะโดนเขารังเกียจ
ทางที่ดี พึงใช้สติปัญญาและกำลังเท่าที่มีอยู่ ดิ้นรนแสวงหาสิ่งที่ต้องการมาด้วยกำลังของตนเองเถิด
