สุขา สทฺธมฺมเทสนา.
[คำอ่าน : สุ-ขา, สัด-ทำ-มะ-เท-สะ-นา]
“การแสดงสัทธรรม นำความสุขมาให้”
(ขุ.ธ. 25/41)
สัทธรรม แปลว่า ธรรมของสัตบุรุษ ได้แก่ ธรรมะขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่พระองค์ตรัสรู้แล้วนำมาสั่งสอนเหล่าสาวกให้รู้ตาม
พระสัทธรรมนั้น เป็นสิ่งที่เป็นความจริง เป็นของที่อยู่คู่โลกมานานแล้ว เพียงแต่ยังไม่มีคนค้นพบและนำมาบอกต่อกันให้รู้และปฏิบัติตาม ชาวโลกทั้งหลายจึงยังมืดบอดอยู่กับสิ่งที่ไม่เป็นสาระ
เมื่อพระพุทธเจ้าอุบัติขึ้นมาในโลกแล้ว พระองค์ตรัสรู้พระสัทธรรม และทรงเห็นว่าเป็นประโยชน์ต่อชาวโลก เป็นสิ่งที่จะทำให้ชาวโลกมีสติปัญญาในการดำรงชีวิต และพบแสงสว่างแห่งชีวิตได้
ดังนั้น เมื่อพระองค์ตรัสรู้พระสัทธรรมแล้ว พระองค์จึงนำมาบอกสอนเหล่าสาวกทั้งหลายให้รู้และปฏิบัติตาม ผู้ปฏิบัติตามพระสัทธรรม ย่อมประสบความสุขความเจริญในการดำเนินชีวิต และหากปฏิบัติตามพระสัทธรรมขั้นสูง ย่อมสามารถกระทำที่สุดแห่งทุกข์ ประสบสุขอันไพบูลย์ได้
ดังนั้น การแสดงพระสัทธรรม จึงเป็นสิ่งที่นำความสุขมาให้ ทั้งแก่ผู้แสดงเอง เพราะในขณะแสดงพระสัทธรรม จิตใจไม่ถูกกิเลสครอบงำ เป็นอิสระจากกิเลสทั้งปวง และยังเป็นการชี้ทางแห่งความสุขความเจริญให้แก่ผู้อื่นด้วย ผู้แสดงพระสัทธรรมย่อมได้ความสุขอย่างนี้
สำหรับผู้ฟังพระสัทธรรมนั้น เมื่อฟังแล้วทำความเข้าใจ และนำพระสัทธรรมไปปรับใช้ในการดำเนินชีวิต ย่อมประสบกับความสุขความเจริญในชีวิต เพราะใช้ชีวิตตามพระสัทธรรมนั่นเอง