สุโข พุทฺธานํ อุปฺปาโท.
[คำอ่าน : สุ-โข, พุด-ทา-นัง, อุบ-ปา-โท]
“ความเกิดขึ้นแห่งท่านผู้รู้ทั้งหลาย นำสุขมาให้”
(ขุ.ธ. 25/41)
คำว่า “ท่านผู้รู้” ในที่นี้ หมายถึง พระพุทธเจ้าผู้ทรงบำเพ็ญบารมีมาอย่างมากมายและยาวนาน จนมาตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า นำหลักธรรมคำสอนมาสอนชาวโลกให้รู้ตามเพื่อความพ้นทุกข์
เมื่อพระพุทธเจ้าอุบัติขึ้นมาในโลกแล้ว พระองค์ทรงตรัสรู้ธรรมอันเป็นหนทางแห่งความดับทุกข์ และนำสิ่งที่พระองค์ตรัสรู้มาสั่งสอนเหล่าสาวกทั้งหลายให้รู้ตาม
พระองค์ทรงเมตตาสรรพสัตว์ทุกหมู่เหล่าในโลก ส่งสาวกออกไปเผยแผ่ศาสนธรรมคำสอน เพื่อให้ชาวโลกได้ปัญญาเป็นแสงสว่างนำทางให้พ้นจากความทุกข์
เมื่อชาวโลกผู้มีบารมีได้ฟังธรรมแห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้วได้รู้ตาม ย่อมสามารถที่จะกระทำที่สุดแห่งทุกข์ ถึงสุขอันไพบูลย์คือพระนิพพานได้
ดังนั้น จึงสามารถกล่าวได้ว่า การอุบัติขึ้นแห่งพระพุทธเจ้า นำความสุขมาให้แก่ชาวโลกทั้งหลายอย่างหาประมาณมิได้
