อปฺปมาเท ปโมทนฺติ.
[คำอ่าน : อับ-ปะ-มา-เท, ปะ-โม-ทัน-ติ]
“บัณฑิตย่อมบันเทิงในความไม่ประมาท”
(ขุ.ธ. 25/18)
คำว่า “บัณฑิต” คือ ผู้มีปัญญา มีความเฉลียวฉลาด รู้ประโยชน์และมิใช่ประโยชน์ รู้ผิดชอบชั่วดี มองเห็นความไม่มีสาระแก่นสารของชีวิต
ดังนั้น บัณฑิต จึงมักจะใช้ชีวิตด้วยความไม่ประมาท คือไม่ลุ่มหลงมัวเมาในชีวิต ในวัย ในลาภ ในยศ ในคำสรรเสริญ ในความสุข เพราะมองเห็นแล้วว่า สิ่งเหล่านี้เป็นของไม่จีรังยั่งยืน มีได้ก็เสื่อมได้เช่นกัน
ผู้เป็นบัณฑิตย่อมพยายามปฏิบัติตามมรรคาที่จะนำพาตนไปสู่เส้นทางแห่งอมตธรรม คือพระนิพพาน อันเป็นเป้าหมายสูงสุดในพระพุทธศาสนา ใช้เวลาให้คุ้มค่าที่สุด ไม่ประมาท ไม่ปล่อยเวลาให้ล่วงเลยไปโดยเปล่าประโยชน์
ดังนั้น คนที่ไม่ประมาท ย่อมจะสามารถคว้าเอาประโยชน์ดี ๆ ของชีวิตไว้ได้หลาย ๆ ด้านด้วยกัน ไม่พลาดโอกาสดี ๆ ของชีวิต และจะได้เปรียบคนอื่นในหลาย ๆ ด้าน
