สีลํ กิเรว กลฺยาณํ “ท่านว่าศีลนั่นเทียว เป็นความดี”

สีลํ กิเรว กลฺยาณํ.

[คำอ่าน : สี-ลัง, กิ-เร-วะ, กัน-ละ-ยา-นัง]

“ท่านว่าศีลนั่นเทียว เป็นความดี”

(ขุ.ชา.เอก. ๒๗/๒๘)

ศีล ถือว่าเป็นพื้นฐานของความดี เป็นเบื้องต้นแห่งการประพฤติดีปฏิบัติชอบ เพราะศีลทำให้คนปฏิบัติตนอยู่ในกรอบของการกระทำที่ดีงาม

บุคคลที่สมาทานรักษาศีล ไม่ว่าจะเป็นศีลห้า ศีลแปด ศีลสิบ หรือศีล ๒๒๗ ข้อของพระภิกษุก็ตาม ย่อมประพฤติตนด้วยความระมัดระวังไม่ให้ละเมิดศีล ด้วยเหตุนี้ การประพฤติทางกาย วาจา ใจ ของท่านเหล่านั้น จึงเป็นไปเพื่อประโยชน์สุขของตนเองและสังคมโดยแท้

คนมีศีล ย่อมไม่เบียดเบียนกัน ไม่ลักเล็กขโมยน้อย ไม่ประพฤติผิดประเวณี มีวาจาสงบ งดเว้นจากอบายมุข การกระทำดังกล่าวนั้น ล้วนแต่เป็นกุศล เป็นไปเพื่อสั่งสมบุญให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป

ดังนั้น จึงสามารถกล่าวได้ว่า ศีลนี่แหละเป็นความดี เพราะศีลเป็นหลักปฏิบัติของคนดี เพื่อความเป็นคนที่ดีนั่นเอง