อเวเรน จ สมฺมนฺติ “เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร”

อเวเรน จ สมฺมนฺติ.

[คำอ่าน : อะ-เว-เร-นะ, จะ, สำ-มัน-ติ]

“เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร”

(วิ.มหา. ๕/๓๓๖, ม.อุป. ๑๔/๒๙๗, ขุ.ธ. ๒๕/๑๕, ขุ.ชา.ปญฺจก. ๒๗/๑๘๒)

เวร คือการจองล้างจองผลาญกัน จ้องทำลายล้างกัน ปรารถนาความฉิบหายแก่กันและกัน กลับไปกลับมาอยู่อย่างนี้ไม่จบไม่สิ้น นี่คือการจองเวร

คนที่จองเวรคนอื่น คือจ้องล้างผลาญคนอื่นอยู่ตลอด จ้องที่จะสร้างความฉิบหายให้คนอื่นอยู่ตลอด ย่อมหาความสุขไม่ได้ เพราะใจของเขาเต็มไปด้วยความอาฆาตพยาบาท ทำให้จิตใจของเขาร้อนรุ่มขัดเคือง ไม่มีความสุข

ส่วนคนที่ถูกจองเวร คือถูกจองล้างจองผลาญ เมื่อรู้อยู่แก่ใจว่ามีคนคอยจองล้างจองผลาญตนเอง ก็ต้องอยู่ด้วยความหวาดระแวง หาความสุขมิได้เช่นเดียวกัน

เห็นได้ชัดเจนว่า การจองเวรกัน การจองล้างจองผลาญกันนั้น ก่อความทุกข์ความเดือดร้อนให้แก่ทั้งผู้จองเวรและผู้ถูกจองเวร หาประโยชน์อันใดมิได้เลย

แต่หากทั้งสองฝ่ายเลิกจองเวรกันเสียได้ ก็ไม่มีใครต้องทนทุกข์เพราะความอาฆาตพยาบาท ไม่มีใครต้องทนทุกข์เพราะต้องใช้ชีวิตด้วยความหวาดระแวง

เมื่อเป็นเช่นนี้ ทุกฝ่ายย่อมสามารถใช้ชีวิตอยู่ได้อย่างมีความสุข เวรทั้งหลายทั้งปวงก็จะสามารถสงบระงับลงเสียได้ด้วยการไม่จองเวรกันเช่นนี้แล