เย เวรํ นูปนยฺหนฺติ เวรํ เตสูปสมฺมติ “เวรของผู้ไม่จองเวร ย่อมระงับได้”

เย เวรํ นูปนยฺหนฺติ เวรํ เตสูปสมฺมติ.

[คำอ่าน : เย, เว-รัง, นู-ปะ-ไน-หัน-ติ, เว-รัง, เต-สู-ปะ-สำ-มะ-ติ]

“เวรของผู้ไม่จองเวร ย่อมระงับได้”

(ม.อุป. ๑๔/๑๙๗, ขุ.ธ. ๒๕/๑๕, ขุ.ชา.ปญฺจก. ๒๗/๑๘๒)

การจองเวรกันหรือจองล้างจองผลาญกันนั้น ไม่ก่อประโยชน์แก่ใครเลย ทั้งผู้จองเวรเอง และฝ่ายผู้ที่ถูกจองเวร มีแต่จะสร้างความฉิบหายไร้ประโยชน์แก่ทั้งสองฝ่ายอย่างเดียว

บุคคลผู้มีปัญญาพิจารณาเห็นโทษของการจองเวรกันอย่างนี้ แล้วหันมาใช้เมตตาจิต อดโทษให้แก่กันและกัน เลิกจองเวร เลิกจองล้างจองผลาญกันเสียได้ ย่อมจะประสบกับความสุขอย่างหาประมาณมิได้

เพราะคนที่ไม่จองเวรกัน มีแต่เมตตาปรานีและความปรารถนาดีต่อกัน ย่อมมีแต่จะสร้างประโยชน์เกื้อกูลแก่กันและกัน ไม่ต้องคอยหวาดระแวงกัน จึงทำให้อยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข

เมื่อรู้อย่างนี้แล้ว เราท่านทั้งหลายจงเลิกจองเวรจองกรรมกันเสียเถิด หันมาผูกมิตรไมตรี สร้างมิตรภาพที่ดีต่อกัน ย่อมจะสร้างประโยชน์และความสงบร่มเย็นให้กับชีวิตได้มากกว่าอย่างแน่นอน