นานตฺถกามสฺส กเรยฺย อตฺถํ.
[คำอ่าน : นา-นัด-ถะ-กา-มัด-สะ, กะ-ไร-ยะ, อัด-ถัง]
“ไม่พึงทำประโยชน์แก่ผู้มุ่งความพินาศ”
(ขุ.ชา.ทสก. 27/84)
บนโลกใบนี้ เมื่อเราเกิดมาอยู่ร่วมกันในสังคม ย่อมมีทั้งผู้ที่หวังดีกับเรา มีทั้งผู้ไม่หวังดีกับเรา มันเป็นเรื่องธรรมดา เมื่อเราเกิดขึ้นมาแล้ว เราควรสร้างประโยชน์ให้เกิดขึ้นกับตนเองและสังคมให้มาก ๆ แต่ก็ให้พิจารณาด้วยว่า ใครที่หวังดีกับเรา ใครที่ไม่หวังดีกับเรา
เราควรสร้างประโยชน์ให้กับคนที่หวังดีกับเรา จึงจะเป็นการสร้างประโยชน์ที่ไม่สูญเปล่า เพราะผู้ที่หวังดีกับเรา เขาย่อมมุ่งที่จะสร้างประโยชน์ให้กับเราด้วยเช่นกัน เมื่อเราสร้างประโยชน์ให้เขา ก็ย่อมจะเป็นการช่วยเหลือเกื้อกูลกัน ต่างฝ่ายต่างช่วยเหลือกัน ย่อมสร้างประโยชน์ได้เท่าทวีคูณ
แต่คนที่มุ่งความพินาศต่อเรา หรือมุ่งความพินาศต่อสังคมโดยรวม หรือมุ่งความพินาศต่อประเทศชาติ เป็นต้น บุคคลประเภทนี้เราไม่ควรสนับสนุน ไม่ควรช่วยให้เขาสร้างความพินาศฉิบหายนั้นสำเร็จ เพราะจะเท่ากับว่า เราได้ช่วยเขาก่อความพินาศนั่นเอง
ถึงแม้ว่าการช่วยเหลือคนอื่นจะถือเป็นความดี แต่เราก็ควรเลือกช่วยเฉพาะคนที่ทำความดี หรืออย่างน้อย คนคนนั้นต้องไม่ทำความชั่ว เพราะถ้าช่วยคนทำความชั่ว ก็เท่ากับเป็นการร่วมทำความชั่วไปกับเขาด้วย ผลของความชั่วนั้นก็ย่อมเกิดแก่เราด้วยเช่นกัน
