มา จ สาวชฺชมาคมา “อย่ามาถึงกรรมอันมีโทษเลย”

มา จ สาวชฺชมาคมา.

[คำอ่าน : มา, จะ, สา-วัด-ชะ-มา-คะ-มา]

“อย่ามาถึงกรรมอันมีโทษเลย”

(ส.ฉ.)

กรรมที่มีโทษ ได้แก่ ทุจริต 3 ประการ คือ

1. กายทุจริต การประพฤติชั่วทางกาย
2. วจีทุจริต การประพฤติชั่วทางวาจา
3. มโนทุจริต การประพฤติชั่วทางใจ

ทุจริตทั้ง 3 อย่างนี้ เป็นกรรมที่ก่อทุกข์ก่อโทษให้ทั้งแก่ผู้ทำเอง และสังคมโดยส่วนรวม จึงเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำ ควรหลีกเสียให้ห่างไกล หรือพึงกำจัดเสียให้หมดสิ้นไป อย่าให้มีความคิดที่จะทำความชั่วเหล่านี้หลงเหลืออยู่ในจิตในใจ

พุทธศาสนาสอนให้พุทธศาสนิกชนละเว้นทุจริตทั้ง ๓ ประการนี้ โดยให้ทำกรรมที่ไม่มีโทษอันได้แก่สุจริต 3 ประการ คือ

1. กายสุจริต การประพฤติดีทางกาย
2. วจีสุจริต การประพฤติดีทางวาจา
3. มโนสุจริต การประพฤติดีทางใจ

สุจริตทั้ง 3 ประการนี้ เป็นสิ่งที่เราทั้งหลายควรทำให้มาก ๆ ควรบำเพ็ญให้มากและบำเพ็ญตลอดเวลา เพราะจะเป็นสิ่งที่ช่วยอำนวยผลอันเป็นความสุขความเจริญให้แก่ตัวเราเองและคนรอบข้าง