นปฺปฏิกงฺเข อนาคตํ
[คำอ่าน : นับ-ปะ-ติ-กัง-เข, อะ-นา-คะ-ตัง]
“ไม่ควรหวังสิ่งที่ยังไม่มาถึง”
(ม.อุป. 14/348)
อนาคต คือ สิ่งที่ยังไม่มาถึง หรือช่วงเวลาที่ยังไม่มาถึง การที่เราจะมัวมานั่งคาดหวังสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคตนั้น เป็นการไม่ควร เพราะจะทำให้เสียเวลาเปล่า
ความจริงแล้วเรามีสิทธิ์ที่จะหวัง หวังว่าอนาคตจะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ เราหวังได้ แต่เมื่อหวังแล้วต้องลงมือทำปัจจุบันให้ดี เพื่อเป็นเหตุให้เกิดผลที่ดีในอนาคตนั่นเอง อันนี้กล่าวในแง่ของการใช้ชีวิต
แต่ในแง่ของการปฏิบัติธรรมนั้น ท่านไม่ให้คิดถึงอนาคต ท่านให้อยู่กับปัจจุบัน คือมีใจจดจ่ออยู่กับปัจจุบันเท่านั้น ให้ตัดอดีต ตัดอนาคต เพราะอารมณ์ที่เป็นอดีตและอนาคตนั้น จะทำให้จิตใจเราฟุ้งซ่าน
ผู้ที่จะสามารถบรรลุธรรมได้ ต้องอยู่กับอารมณ์ที่เป็นปัจจุบันเท่านั้น กำหนดให้รู้เท่าทันอารมณ์ปัจจุบัน นั่นคือคีย์เวิร์ดสำคัญของการปฏิบัติธรรม
