ปาปานิ ปริวชฺชเย.
[คำอ่าน : ปา-ปา-นิ, ปะ-ริ-วัด-ชะ-เย]
“พึงละเว้นบาปทั้งหลาย”
(ขุ.ธ. 25/31)
บาป แปลว่า สภาพที่ทำให้จิตตกต่ำ หรือสภาพที่ทำให้ตกไปในที่ต่ำ ผลของบาป ทำให้ผู้ทำนั้นต้องตกไปในภพภูมิที่ต่ำ เช่น นรก เปรต อสุรกาย สัตว์ดิรัจฉาน
ผลของบาปนั้น ก่อให้เกิดความเดือดร้อน ความฉิบหาย แก่ผู้กระทำ ทั้งในโลกนี้และโลกหน้า ในโลกนี้ผลของบาปย่อมทำให้ผู้กระทำได้รับการติเตียน เกลียดชัง ได้รับโทษทางบ้านเมือง
ส่วนผลในภพหน้า ย่อมทำให้ผู้กระทำบาปนั้นตกไปในทุคติอบายภูมิ คือ นรก เปรต อสุรกาย สัตว์ดิรัจฉาน ดังที่ได้กล่าวแล้ว หรือแม้แต่เมื่อได้มาเกิดเป็นมนุษย์แล้ว เศษแห่งบาปนั้นที่ยังหลงเหลืออยู่ ยังสามารถตามมาให้ผลโดยการทำให้ต้องพบกับความทุกข์ความเดือดร้อนตามกำลังของบาปนั้น ๆ อีก
เพราะฉะนั้น เราทั้งหลายพึงละเว้นการทำบาปเสีย ไม่ว่าจะเป็นบาปเพียงเล็กน้อยหรือบาปที่ใหญ่ขึ้นตามลำดับ เพราะการทำบาป ไม่ก่อให้เกิดผลดีแก่ผู้กระทำเลย บาป สร้างแต่ความฉิบหายมิใช่ประโยชน์เท่านั้น
