มิตฺตทุพฺโภ หิ ปาปโก.
[คำอ่าน : มิด-ตะ-ทุบ-โพ, หิ, ปา-ปะ-โก]
“ผู้ประทุษร้ายมิตร เป็นคนเลวแท้”
(ขุ.ชา.ทสก. 27/297)
คนที่เป็นเพื่อนกัน ต้องมีความจริงใจต่อกัน มีความรักที่แท้จริงให้แก่กัน มีสุขร่วมเสพ มีทุกข์ร่วมต้าน ไม่ทอดทิ้งในยามที่เพื่อนเดือดร้อน ไม่นินทาว่าร้ายเพื่อนลับหลัง
ส่วนมิตรเทียมหรือมิตรที่ไม่ดีนั้น จะเป็นมิตรที่ปอกลอก คบเพื่อนเพื่อผลประโยชน์ของตัวเองเป็นหลัก ดีแต่พูดประจบ ไม่มีความจริงใจ ชักชวนไปในทางที่จะทำให้เกิดความเสื่อมเสีย
สร้างความทุกข์ความเดือดร้อนให้มิตรอยู่ร่ำไป ไม่มีความจริงใจให้เพื่อน ต่อหน้าพูดจาดี ลับหลังนินทาว่าร้าย มิตรลักษณะนี้เป็นมิตรเทียม ไม่ใช่มิตรแท้
คนที่เป็นมิตรเทียมนั้น ท่านว่าเป็นคนที่เลวทราม ไม่ควรคบค้าสมาคมด้วย ดังนั้น เมื่อจะคบมิตร ต้องพิจารณาให้ดีว่า บุคคลนั้น ๆ เป็นคนเช่นไร
