ปาปมิตฺโต ปาปสโข ปาปอาจารโคจโร

ปาปมิตฺโต ปาปสโข ปาปอาจารโคจโร.

[คำอ่าน : ปา-ปะ-มิด-โต, ปา-ปะ-สะ-โข, ปา-ปะ-อา-จา-ระ-โค-จะ-โร]

“มีมิตรเลว มีเพื่อนเลว ย่อมมีมารยาทและที่เที่ยวเลว”

(ที.ปาฏิ. 11/198)

ตามธรรมดา บุคคลคบคนเช่นใดย่อมเป็นคนเช่นนั้น ถ้าคบคนดี เราก็มีโอกาสเป็นคนดีด้วย เพราะคนดีจะสามารถแนะนำเราในทางที่ดีได้ แต่ถ้าคบคนชั่ว เราก็มีแนวโน้มที่จะเป็นคนชั่วด้วยเช่นกัน

เพื่อน ถือว่าเป็นผู้มีอิทธิพลต่อชีวิตคนเรามากพอสมควร เพราะโดยส่วนใหญ่แล้ว บุคคลทั้งหลายจะทำตัวตามเพื่อน การเจรจา การกระทำต่าง ๆ จะเป็นไปตามอิทธิพลของเพื่อน

ถ้าเลือกคบเพื่อนผิด หลงไปคบกับเพื่อนที่ไม่ดี ย่อมมีโอกาสที่จะโดนเพื่อนที่ไม่ดีนั้นชักชวนไปในทางที่เสื่อมเสีย ไปหลงใหลในอบายมุข ทำเรื่องที่ผิดต่อศีลธรรมและกฏหมายบ้านเมือง

ดังนั้น การเลือกคบคนนั้น จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องเลือกเฟ้นอย่างดี เลือกคบเฉพาะคนที่ดี ไม่คบคนเลว เพราะการคบเพื่อน มีผลต่อการดำรงชีวิตของเรา