สุทสฺสํ วชฺชมญฺเญสํ อตฺตโน ปน ทุทฺทสํ “ความผิดของผู้อื่นเห็นง่าย ฝ่ายของตนเห็นยาก”

สุทสฺสํ วชฺชมญฺเญสํ อตฺตโน ปน ทุทฺทสํ.

[คำอ่าน : สุ-ทัด-สัง, วัด-ชะ-มัน-เย-สัง, อัด-ตะ-โน, ปะ-นะ, ทุด-ทะ-สัง]

“ความผิดของผู้อื่นเห็นง่าย ฝ่ายของตนเห็นยาก”

(ขุ.ธ. ๒๕/๔๘)

ธรรมดาของคนส่วนมากคือ มองหาแต่โทษของคนอื่น สอดส่ายสายตาหาแต่ความผิดของคนอื่น เมื่อเห็นคนอื่นทำผิดเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็คอยตำหนิติเตียน ด่าเขาว่าเขาต่าง ๆ นานา

ในขณะเดียวกันกลับไม่มองมาที่ตัวเอง ไม่เคยพิจารณาเลยว่า ตัวเองนั้นทำผิดหรือถูก ข้อบกพร่องของตัวเองมีอะไรบ้าง เขาจะไม่รู้เลย เพราะเขาไม่เคยมองตัวเอง เพราะมัวแต่เสียเวลาไปกับการจับผิดคนอื่นนั่นเอง

ดังนั้น โทษของคนอื่นจึงสามารถมองเห็นได้ง่ายกว่า เพราะคนมักจ้องจับผิดคนอื่น ส่วนโทษของตนเองนั้นมองเห็นได้ยาก เพราะคนมักไม่มองตัวเองดังที่กล่าวมา

บุคคลประเภทนี้ย่อมใช้เวลาให้เสียเปล่า เพราะมัวแต่เพ่งโทษคนอื่น จนลืมพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น