นตฺถิ โลเก รโห นาม ปาปกมฺมํ ปกุพฺพโต “ชื่อว่าที่ลับของผู้ทำบาปกรรม ไม่มีในโลก”

นตฺถิ โลเก รโห นาม ปาปกมฺมํ ปกุพฺพโต.

[คำอ่าน : นัด-ถิ, โล-เก, ระ-โห, นา-มะ, ปา-ปะ-กำ-มัง, ปะ-กุบ-พะ-โต]

“ชื่อว่าที่ลับของผู้ทำบาปกรรม ไม่มีในโลก”

(องฺ.ติก. ๒๐/๑๘๙, ขุ.ชา.จตุกฺก. ๒๗/๑๓๑)

ธรรมดาคนทำบาปหรือทำความชั่ว มักจะแอบทำแบบลับ ๆ ไม่เปิดเผย ไม่ให้ใครเห็น หรือทำในที่ลับหูลับตาคนเป็นส่วนใหญ่ โดยที่เขาคิดว่า จะไม่มีใครเห็นการกระทำความชั่วของเขานั่นเอง

แต่แท้ที่จริงแล้ว ที่ลับสำหรับคนทำบาปนั้นไม่ได้มีอยู่จริง เพราะถึงแม้จะแอบทำลับ ๆ คนอื่นไม่เห็น แต่ตัวเขาเองนั่นแหละ ย่อมเห็นการกระทำของตัวเอง เห็นความชั่วของตัวเขาเอง สิ่งที่มีคนรู้เห็น ย่อมไม่เป็นความลับ และเมื่อเขาเห็นการกระทำความชั่วของตัวเอง การกระทำนั้นจึงไม่เห็นความลับ

และสิ่งที่แน่นอนที่สุดคือ ไม่ว่าการกระทำใด ๆ ก็ตาม ย่อมไม่เป็นความลับต่อการให้ผลของกรรม คือจะทำความชั่วในที่ลับหรือที่แจ้งก็ตาม มีคนเห็นหรือไม่มีคนเห็นก็ตาม กรรมนั้นย่อมตามให้ผลได้อย่างแน่นอน