ขตฺติโย เสฏฺโฐ ชเนตสฺมึ เย โคตฺตปฏิสาริโน

ขตฺติโย เสฏฺโฐ ชเนตสฺมึ เย โคตฺตปฏิสาริโน.

[คำอ่าน : ขัด-ติ-โย, เสด-โถ, ชะ-เน-ตัด-สะ-หมิง, เย, โคด-ตะ-ปะ-ติ-สา-ริ-โน]

“พระมหากษัตริย์เป็นผู้ประเสริฐสุด ในหมู่ชนผู้รังเกียจด้วยสกุล”

(ที.ปาฏิ. 11/107, ม.ม. 13/32, สํ.ส. 15/225, สํ.นิ. 16/331)

พระมหากษัตริย์ เป็นผู้ที่ได้บำเพ็ญบารมีมามาก จึงได้เป็นพระมหากษัตริย์ในชาตินี้ ในประเทศหนึ่ง ๆ นั้น จะมีพระมหากษัตริย์ได้เพียงพระองค์เดียวเท่านั้น ดังนั้น พระมหากษัตริย์จึงเป็นหนึ่งในประเทศ

ในบรรดาหมู่ชนผู้ถือความนับหน้าถือตาในโคตรหรือในตระกูล ได้แก่หมู่ชนผู้นับถือกันที่ชนชั้นวรรณะ วรรณะกษัตริย์ถือเป็นวรรณะที่สูงที่สุด คือตระกูลกษัตริย์เป็นตระกูลที่สูงที่สุดนั่นเอง

ดังนั้น พระมหากษัตริย์จึงถือว่าเป็นผู้ที่ประเสริฐสุดในหมู่ชนเหล่านั้น เพราะพระมหากษัตริย์เป็นหนึ่งในแผ่นดิน เป็นประมุขของแผ่นดิน ดังที่ได้กล่าวแล้วนั่นเอง