อาหุเนยฺยา จ ปุตฺตานํ “มารดาบิดา เป็นที่นับถือของบุตร”

อาหุเนยฺยา จ ปุตฺตานํ.

[คำอ่าน : อา-หุ-ไน-ยา, จะ, ปุด-ตา-นัง]

“มารดาบิดา เป็นที่นับถือของบุตร”

(องฺ.ติก. ๒๐/๑๖๘, องฺ.จตุกฺก. ๒๑/๙๒, ขุ.อิติ. ๒๕/๓๑๔)

มารดาบิดา เป็นผู้ให้กำเนิด เป็นผู้ให้ชีวิต จึงถือว่าเป็นผู้ที่ให้ทุกสิ่งทุกอย่างแก่บุตรอย่างแท้จริง ความรักที่มารดาบิดามีให้บุตรนั้น เป็นความรักที่บริสุทธิ์ ไม่มีเงื่อนไขใด ๆ ทั้งสิ้น

มารดาบิดา ถือว่าเป็นผู้มีพระคุณต่อบุตรอย่างหาประมาณมิได้ เป็นผู้ที่คอยช่วยเหลือเกื้อกูลบุตรในทุก ๆ ด้าน เป็นอาจารย์คนแรกให้บุตร คอยสอนทุกอย่างก่อนคนอื่นทั้งหมด

ดังนั้น มารดาบิดานั้น จึงเป็นบุคคลที่บุตรควรให้ความเคารพนับถือ ยกไว้เหนือเกล้าเหนือกระหม่อม เพราะท่านเป็นผู้ที่มีบุญคุณกว่าใคร ๆ ทั้งหมดในโลกนี้

บุตรควรยกย่องนับถือมารดาบิดา และเป็นผู้มีความกตัญญูกตเวที ตอบแทนบุญคุณท่านจนกว่าชีวิตจะหาไม่