อนตฺถา เยว วฑฺฒนฺติ พาลํ ปจฺจูปเสวโต “เมื่อคบหาคนพาล ย่อมมีแต่ความฉิบหาย”

อนตฺถา เยว วฑฺฒนฺติ พาลํ ปจฺจูปเสวโต.

[คำอ่าน : อะ-นัด-ถา, เย-วะ, วัด-ทัน-ติ, พา-ลัง, ปัด-จู-ปะ-เส-วะ-โต]

“เมื่อคบหาคนพาล ย่อมมีแต่ความฉิบหาย”

(นัย- ขุ.ชา.นวก. ๒๗/๒๖๕)

คนพาล หมายถึง บุคคลผู้มีความประพฤติเสียหายทั้งทางกาย วาจา และใจ เป็นบุคคลผู้มุ่งหน้าสู่ความเสื่อม หันหลังให้ความเจริญงอกงามทั้งทางโลกและทางธรรมโดยสิ้นเชิง

คนพาล ย่อมมีปกติประพฤติชั่วด้วยตนเองด้วย แนะนำคนอื่นให้ประพฤติชั่วด้วย คือนอกจากชั่วเองแล้วยังพาคนอื่นชั่วตามด้วย คนที่คบหาสมาคมกับคนพาล จึงมีโอกาสสูงมากที่จะกลายเป็นคนพาลไปกับเขาด้วย

การคบกับคนพาลจึงเป็นสิ่งที่ไม่ดี ถือเป็นการกระทำที่นำพาให้ตนเองเสื่อมจากประโยชน์ทั้งหลายทั้งปวง ทั้งประโยชน์ในโลกนี้ ประโยชน์ในโลกหน้า และประโยชน์อย่างยิ่งคือพระนิพพาน

ดังนั้น อย่าพึงคบคนพาลเป็นมิตรเลย เพียงเลือกคบแต่บัณฑิตชนคนดีทั้งหลายเถิด