นาสฺมเส กตปาปมฺหิ.
[คำอ่าน : นาด-สะ-มะ-เส, กะ-ตะ-ปา-ปำ-หิ]
“ไม่ควรไว้ใจคนทำบาป”
(ขุ.ชา.ทสก. 27/290)
คนทำบาป คือคนที่ทำแต่กรรมฝ่ายที่เป็นอกุศล ตัดทั้งประโยชน์ตน ประโยชน์ผู้อื่น ประโยชน์ในโลกนี้ ประโยชน์ในโลกหน้า และประโยชน์อย่างยิ่งคือพระนิพพาน รวมความว่า เป็นคนไม่ดี
คนทำบาป เมื่อจะทำ พูด คิด ก็ย่อมทำ พูด คิด แต่สิ่งที่เป็นทุจริต ดังนั้น ชีวิตของเขาย่อมจะบ่ายหน้าสู่ความเสื่อมโดยส่วนเดียว หาความเจริญงอกงามในชีวิตมิได้
คนทำบาป เป็นคนที่มีจิตใจหยาบโลน ไม่มีสัจจะ ไม่รักษาคำพูด จึงเป็นคนที่เชื่อถือไม่ได้ประเภทหนึ่ง หากใครเผลอไปเชื่อใจคนทำบาปเข้าแล้ว ย่อมจะถูกหลอกหรือถูกหักหลังได้โดยง่าย
ดังนั้น จึงไม่ควรเชื่อใจคนทำบาปเลย
