นาสฺมเส อลิกวาทิเน.
[คำอ่าน : นาด-สะ-มะ-เส, อะ-ลิ-กะ-วา-ทิ-เน]
“ไม่ควรไว้ใจคนพูดพล่อย ๆ”
(ขุ.ชา.ทสก. 27/290)
การพูดพล่อย ๆ เป็นลักษณะอย่างหนึ่งของคนพาล จัดเป็นวจีทุจริตอย่างหนึ่ง เพราะถือเป็นการประพฤติชั่วทางวาจา
คนมักพูดพล่อย ๆ เป็นปกตินิสัย เป็นคนที่เชื่อใจไม่ได้ ไม่มีสัจจะ ไม่รักษาคำพูด เป็นคนพูดจาขาดหลักการ ถือเอาเป็นประมาณไม่ได้ คือเชื่อถือไม่ได้นั่นเอง
หากใครไปหลงเชื่อใจคนมักพูดพล่อยเข้าแล้ว อาจจะได้รับความเสื่อมเสียอันเกิดจากคำพูดพล่อย ๆ ของเขาได้ ดังนั้น ไม่ควรเชื่อใจคนพูดพล่อย เพราะจะสร้างความเดือดร้อนให้ตนเองเปล่า ๆ
ทางที่ดี ควรเลือกคบหากับคนที่พูดจาดีมีหลักการและมีสัจจะ ย่อมจะดีกว่าคบกับคนพูดพล่อยเป็นไหน ๆ
