นตฺถิ จิตฺเต ปสนฺนมฺหิ อปฺปกา นาม ทกฺขิณา “เมื่อจิตเลื่อมใสแล้ว ทักษิณาทานชื่อว่าน้อย ย่อมไม่มี”

นตฺถิ จิตฺเต ปสนฺนมฺหิ อปฺปกา นาม ทกฺขิณา.

[คำอ่าน : นัด-ถิ, จิด-เต, ปะ-สัน-นำ-หิ, อับ-ปะ-กา, นา-มะ, ทัก-ขิ-นา]

“เมื่อจิตเลื่อมใสแล้ว ทักษิณาทานชื่อว่าน้อย ย่อมไม่มี”

(ขุ.วิมาน. ๒๖/๘๒)

คำว่า จิตเลื่อมใส หมายถึง จิตที่มีความศรัทธาในพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า และศรัทธาในพระสงฆ์สาวกของพระพุทธเจ้า ผู้เป็นอริยสาวก หรือผู้ปฏิบัติตนเพื่อความพ้นทุกข์

เมื่อทายกคือผู้บำเพ็ญบุญมีจิตที่ประกอบด้วยความศรัทธาเลื่อมใสเช่นนี้ ทานที่ถวายแก่พระสงฆ์สาวกของพระพุทธเจ้า ย่อมเป็นทานที่มีอานิสงส์มาก เพราะเขามีศรัทธามาก ถึงแม้ว่าทักษิณาทานที่เขาถวายนั้นจะมีค่าน้อยก็ตาม

ดังนั้น จึงกล่าวได้ว่า ศรัทธา คือหัวใจสำคัญของการให้ทาน เมื่อศรัทธามีมากแล้ว ทานที่ให้นั้นย่อมมีผลมากด้วยเช่นกัน เพราะผู้ที่ให้ด้วยศรัทธา เช่น ถวายทานแก่พระสงฆ์ที่ตนเองศรัทธา จิตย่อมยินดีในการให้เป็นกำลัง มีความสุข มีความแช่มชื่นในการให้ และความยินดีในการให้ ความมีใจแช่มชื่นในการให้นี่เอง ที่จะเป็นตัวที่ทำให้การให้หรือทักษิณาทานนั้นมีผลมาก