น หิ สาธุ โกโธ.
[คำอ่าน : นะ, หิ, สา-ทุ, โก-โท]
“ความโกรธ ไม่ดีเลย”
(ขุ.ชา.ฉกฺก. 27/188)
ความโกรธ คือ ความขุ่นเคือง ความกราดเกรี้ยว ที่เกิดขึ้นกับจิตใจของเรา ทำให้จิตใจของเราหงุดหงิดและกระวนกระวาย หาความสงบมิได้ เมื่อความโกรธเกิดขึ้น ย่อมสร้างความพินาศฉิบหายให้เกิดขึ้น ทั้งแก่ตนเอง ทั้งแก่คนอื่น
คนทั้งหลายที่เขาฆ่ากัน ที่เขาทำร้ายกัน ที่เขาด่ากัน ที่เขาทะเลาะกัน ก็เพราะความโกรธนี่แหละเป็นตัวการสำคัญที่ทำให้เป็นเช่นนั้น เห็นได้ชัดว่า ความโกรธนั้นสร้างแต่ความพินาศฉิบหายให้ตนเองและคนรอบข้าง
ความโกรธ ทำให้คนหนึ่งคน ฆ่าคนอื่นก็ได้ ฆ่าตัวเองก็ได้ ฆ่าพ่อแม่ผู้มีพระคุณล้นฟ้าล้นแผ่นดินก็ได้ ดังนั้น ความโกรธจึงไม่ใช่ของดี
ถ้าคิดอยากจะฆ่าอะไรสักอย่าง ให้ฆ่าความโกรธ แล้วทุกอย่างจะดีขึ้น เพราะเมื่อฆ่าความโกรธเสียได้แล้ว เราก็ไม่ต้องไปทำกรรมไม่ดีทั้งหลายที่เป็นไปตามอำนาจของความโกรธ ผลเสียต่าง ๆ นานาที่เป็นผลเสียจากความโกรธ ก็จะไม่เกิดขึ้น เพราะฆ่าความโกรธได้แล้วนั่นเอง
