โอวเทยฺยานุสาเสยฺย อสพฺภา จ นิวารเย
สตํ หิ โส ปิโย โหติ อสตํ โหติ อปฺปิโย.
[คำอ่าน]
โอ-วะ-ไท-ยา-นุ-สา-ไส-ยะ….อะ-สับ-พา, จะ, นิ-วา-ระ-เย
สะ-ตัง, หิ, โส, ปิ-โย, โห-ติ…..อะ-สะ-ตัง, โห-ติ, อับ-ปิ-โย
[คำแปล]
“บุคคลควรเตือนกัน ควรสอนกัน และป้องกันจากคนไม่ดี เพราะเขาย่อมเป็นที่รักของคนดี แต่ไม่เป็นที่รักของคนไม่ดี.”
(พุทฺธ) ขุ.ธ. 25/25.
เราอยู่ร่วมกันในสังคมคนหมู่มาก มีผู้คนมากมายหลากหลายประเภท มีทั้งคนดีและคนไม่ดีปะปนกัน บุคคลที่คบหาสมาคมกัน ไม่ว่าจะเป็นญาติหรือเป็นเพื่อน มีสิ่งหนึ่งที่ควรทำ ก็คือ การแนะนำตักเตือนกัน
การแนะนำตักเตือนกันนั้นเป็นสิ่งที่สำคัญและมีประโยชน์อย่างมาก เปรียบเสมือนการชี้ขุมทรัพย์ให้กันและกัน
บุคคลอยู่ร่วมกัน คบหาสมาคมกัน ควรรู้จักเตือนกันหากอีกฝ่ายทำสิ่งที่ผิดพลาดหรือไม่ถูกต้อง ควรสอนกันว่าสิ่งไหนดีสิ่งไหนไม่ดี ควรป้องกันกันและกันให้อยู่ห่างคนไม่ดี หรือไม่ให้คนไม่ดีทั้งหลายเข้ามาเกี่ยวข้องสร้างความฉิบหายให้
คนที่คอยเตือนคอยสอนคนอื่นให้รู้ผิดชอบชั่วดีอยู่เสมอ ย่อมเป็นที่รักของคนดีทั้งหลาย เป็นผู้สร้างคุณประโยชน์ทั้งแก่ตนเองและผู้อื่น ย่อมประสบกับความสุขความเจริญทั้งในโลกนี้และโลกหน้า.
