ปุญฺญานิ กยิราถ สุขาวหานิ.
[คำอ่าน : ปุน-ยา-นิ, กะ-ยิ-รา-ถะ, สุ-ขา-วะ-หา-นิ]
“ควรทำบุญซึ่งนำสุขมาให้”
(สํ.ส. 15/3, องฺ.ติก. 20/198)
บุญนั้นเมื่อทำแล้วย่อมนำแต่ความสุขความเจริญมาให้ เพราะผลแห่งบุญคือความสุขความเจริญ ทั้งในโลกนี้และโลกหน้า
ดังนั้น สิ่งที่เราทั้งหลายที่มีโอกาสได้เกิดมาเป็นมนุษย์ควรทำอย่างยิ่งก็คือ การสั่งสมบุญ เราควรสั่งสมบุญให้มากขึ้น ๆ ตามลำดับ เพราะบุญเก่าที่เคยสร้างไว้ ย่อมจะหมดไปเรื่อย ๆ เราต้องสร้างบุญใหม่มาทดแทน
การที่เราได้เกิดมาเป็นมนุษย์ มีสติปัญญา มีฐานะดี มีรูปร่างหน้าตาดี ล้วนแต่เป็นผลที่บุญอำนวยให้ทั้งสิ้น ดังนั้น บุญจึงเป็นสิ่งที่ควรกระทำแท้
