สุขสฺส ทาตา เมธาวี สุขํ โส อธิคจฺฉติ “ปราชญ์ผู้ให้ความสุข ย่อมได้รับความสุข”

สุขสฺส ทาตา เมธาวี สุขํ โส อธิคจฺฉติ.

[คำอ่าน : สุ-ขัด-สะ, ทา-ตา, เม-ทา-วี, สุ-ขัง, โส, อะ-ทิ-คัด-ฉะ-ติ]

“ปราชญ์ผู้ให้ความสุข ย่อมได้รับความสุข”

(องฺ.ปญฺจก. ๒๒/๔๕)

ปราชญ์ คือผู้ฉลาด ผู้มีปัญญา รู้สรรพสิ่งตามความเป็นจริง ผู้เป็นปราชญ์ ย่อมเป็นผู้มอบความสุขแก่ผู้อื่นโดยปกติของตน คือคอยแนะนำคนอื่นในหนทางแห่งความสุข ชี้ทางพ้นทุกข์ให้คนที่ประสบความทุกข์ ช่วยเหลือคนอื่นให้พ้นจากสภาพที่เป็นทุกข์ ด้วยสติปัญญาของตนเอง แนะนำคนที่เดินทางผิด ให้เห็นหนทางที่ถูกต้อง และดำเนินตามทางที่ถูกต้อง ให้ตั้งอยู่ในศีลธรรม

เมื่อเขาประพฤติตัวอยู่เช่นนี้ ได้ชื่อว่าสร้างประโยชน์ให้แก่ตนเองและผู้อื่น ตนเองก็ดำเนินตามหนทางแห่งความสุข และชี้ทางแห่งความสุขให้แก่ผู้อื่นด้วย เมื่อเป็นเช่นนี้ เขาย่อมจะได้รับแต่ความสุขโดยส่วนเดียว

ดังนั้น พวกเราเหล่าพุทธศาสนิกทั้งหลาย พึงอบรมปัญญาให้มาก ฝึกตนให้เป็นผู้รู้ดีรู้ชั่ว รู้ประโยชน์และมิใช่ประโยชน์ รู้สรรพสิ่งตามความเป็นจริง และถ่ายทอดความรู้นั้นแก่ผู้อื่น เพื่อแบ่งปันความสุขแก่กันและกันให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป เพื่อเป็นการพอกพูนความสุขแก่ตนเองและสังคมส่วนรวมให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้