ปุตฺตา วตฺถุ มนุสฺสานํ
[คำอ่าน : ปุด-ตา, วัด-ถุ, มะ-นุด-สา-นัง]
“บุตร เป็นที่ตั้งของมนุษย์ทั้งหลาย”
(สํ.ส. 15/51)
บุตร ถือว่าเป็นความหวังของคนทั้งหลาย คนทั้งหลายในโลกนี้โดยส่วนใหญ่แล้วล้วนต้องการบุตรด้วยกันทั้งนั้น ด้วยหวังจะสืบวงศ์ตระกูลให้ยืนยาวยิ่งขึ้นไป
อีกอย่างหนึ่ง คนทั้งหลายย่อมต้องการบุตรที่ดี เชื่อฟัง ว่าง่ายสอนง่าย และมีความกตัญญู เพราะบุตรที่ดีนั้น เป็นหน้าเป็นตาของผู้เป็นพ่อเป็นแม่
ถ้าได้ลูกดี พ่อแม่ก็มีความสุขกายสุขใจ อีกทั้งคนทั้งหลายก็ชื่นชม ทำให้ผู้เป็นพ่อเป็นแม่นั้นมีความสุขใจยิ่งขึ้นไปอีก
