สจฺจํ เว อมตา วาจา.
[คำอ่าน : สัด-จัง, เว, อะ-มะ-ตา, วา-จา]
“คำสัตย์แล เป็นวาจาไม่ตาย”
(สํ.ส. 15/278, ขุ.เถร. 26/434)
คำสัตย์ คือ คำจริง คำพูดที่เป็นจริง คำพูดที่ไม่แปรผันเป็นอย่างอื่นไปได้ เช่น คำสอนของพระพุทธเจ้า ที่พระองค์ตรัสไว้อย่างไรก็เป็นอย่างนั้น ไม่แปรผันเป็นอย่างอื่น
ที่ว่าคำสัตย์เป็นวาจาไม่ตายนั้น ก็เพราะว่าคำสัตย์เป็นคำที่ไม่มีใครเปลี่ยนแปลงให้เป็นอย่างอื่นได้ ดังเช่นคำสอนของพระพุทธเจ้าที่กล่าวไว้ข้างต้นแล้วนั่นเอง
คำสอนของพระพุทธเจ้าล้วนแต่เป็นคำสัตย์ เป็นสัจจธรรม คือเป็นความจริงที่ปรากฏอยู่คู่กับโลก ไม่ใช่เรื่องที่แต่งขึ้นเอง แต่เป็นสิ่งที่มีอยู่และเป็นอยู่เช่นนั้นจริง ๆ ไม่ว่ากาลเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน คำสอนของพระองค์ก็ยังคงอยู่และเป็นความจริงอยู่เสมอไม่เปลี่ยนแปลง
อีกประการหนึ่ง ความจริงใด ๆ เป็นความจริงที่ปรากฏอยู่ในโลก ความจริงนั้น ๆ ก็จะยังคงเป็นจริงอยู่เช่นนั้นไม่เปลี่ยนแปลง ถึงแม้ว่าจะมีคนมาแกล้งกล่าวให้คลาดเคลื่อนจากความจริง ความจริงนั้นก็ยังคงเป็นความจริงเช่นเดิม ไม่ได้แปรเปลี่ยนเป็นคำโกหกตามคำพูดของใคร
ดังนั้น ท่านจริงกล่าวว่า คำสัตย์เป็นวาจาไม่ตาย
