ชีวิตคืออายุอันน้อยนี้ ถูกชรานำเข้าไป ฯลฯ

อุปนียติ ชีวิตมปฺปมายุํ
ชรูปนีตสฺส น สนฺติ ตาณา
เอตํ ภยํ มรเณ เปกฺขมาโน
โลกามิสํ ปชเห สนฺติเปกฺโข.

[คำอ่าน]

อุ-ปะ-นี-ยะ-ติ, ชี-วิ-ตะ-มับ-ปะ-มา-ยุง
ชะ-รู-ปะ-นี-ตัด-สะ, นะ, สัน-ติ, ตา-นา
เอ-ตัง, พะ-ยัง, มะ-ระ-เน, เปก-ขะ-มา-โน
โล-กา-มิ-สัง, ปะ-ชะ-เห, สัน-ติ-เปก-โข

[คำแปล]

“ชีวิตคืออายุอันน้อยนี้ ถูกชรานำเข้าไป เมื่อสัตว์ถูกชรานำเข้าไปแล้ว ย่อมไม่มีเครื่องต้านทาน ผู้เล็งเห็นภัยในมรณะนั้น มุ่งความสงบ พึงละโลกามิสเสีย.”

(พุทฺธ) สํ.ส. 15/77.

ชีวิตคือความเป็นอยู่ของคนและสัตว์ทั้งหลายบนโลกใบนี้เป็นของน้อยนิด เมื่อถือกำเนิดเกิดขึ้นมาแล้ว คนและสัตว์ทั้งหลายมีอายุเพียงแค่ช่วงเวลาสั้น ๆ ก็พลันต้องตายไป

อายุของคนในยุคของเรานี้ อย่างมากก็ 100 ปี หรือบุคคลผู้มีบุญบางคนก็อยู่ได้เกินร้อยปีไปนิดหน่อย แล้วก็ต้องตายจากโลกนี้ไป

ที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่า สัตว์โลกทั้งหลายเมื่อเกิดขึ้นมาแล้ว ย่อมถูกชรา อันหมายถึง ความแก่ ความคร่ำคร่า ความเสื่อมโทรม เข้าครอบงำ ทำให้สังขารร่างกายต้องแก่ไปเรื่อย คร่ำคร่าไปเรื่อย เสื่อมโทรมไปเรื่อย สุดท้ายก็ไม่สามารถดำรงชีวิตอยู่บนโลกนี้ต่อไปได้ ต้องตายไปในที่สุด ชีวิตของคนและสัตว์ทั้งหลายบนโลกใบนี้ ย่อมตกอยู่ในสภาวะเช่นเดียวกัน คือถูกชราครอบงำโดยไม่สามารถต้านทานได้เลย

บุคคลผู้มีปัญญามาพิจารณาถึงความที่ชีวิตต้องถูกชราครอบงำนำไปสู่มรณะคือความตายในที่สุดเช่นนี้ ย่อมมองเห็นความไม่มีสาระแก่นสารของชีวิต มองเห็นภัยใหญ่ในวัฏสางสาร แล้วหันมาฝึกจิตของตนไม่ให้ลุ่มหลงมัวเมาอยู่ในโลกามิสอันเป็นเครื่องหลอกลวงจิตใจให้ลุ่มหลงยินดีอยู่ในโลก มุ่งปฏิบัติสมถกรรมฐานและวิปัสสนากรรมฐานอันจะเป็นเหตุให้จิตเข้าถึงความสงบระงับจากภัยใหญ่คือชราและมรณะได้อย่างถาวร นั่นคือการเข้าถึงพระนิพพาน.