ชื่อว่าที่ลับของผู้ทำความชั่วไม่มีอยู่ในโลก ฯลฯ

นตฺถิ โลเก รโห นาม     ปาปกมฺมํ ปกุพฺพโต
ปสฺสนฺติ วนภูตานิ     ตํ พาโล มญฺญเต รโห.

[คำอ่าน]

นัด-ถิ, โล-เก, ระ-โห, นา-มะ…..ปา-ปะ-กำ-มัง, ปะ-กุบ-พะ-โต
ปัด-สัน-ติ, วะ-นะ-พู-ตา-นิ…..ตัง, พา-โล, มัน-ยะ-เต, ระ-โห

[คำแปล]

“ชื่อว่าที่ลับของผู้ทำความชั่วไม่มีอยู่ในโลก คนทั้งหลายเห็นเป็นป่า แต่คนเขลาสำคัญที่นั้นว่าที่ลับ.”

(โพธิสตฺต) ขุ.ชา.จตุกฺก. 27/131.

คำว่า ที่ลับ หมายถึง สถานที่ลับหูลับตาผู้คน สามารถเข้าไปหลบซ่อนเพื่อไม่ให้ใครเห็นได้ เช่น ป่าเขาลำเนาไพร เป็นต้น การที่บุคคลหนีไปหลบซ่อนในที่ใด ๆ แล้วไม่มีใครตามตัวเจอ ไม่มีใครรู้ ไม่มีใครหาเจอ สถานที่นั้น ๆ เรียกว่า ที่ลับ

การซ่อนตัวในที่ลับนั้น ในกรณีทั่ว ๆ ไป ย่อมเป็นสิ่งที่สามารถกระทำได้ คือบุคคลจะไปซ่อนตัวในที่ซึ่งเป็นที่ลับหูลับตาผู้คน หรือไม่มีใครรู้ เพื่อไม่ให้มีใครหาเจอ ก็ย่อมสามารถที่จะกระทำได้

แต่เมื่อกล่าวถึงเรื่องของกรรม การที่บุคคลกระทำกรรมอย่างใดอย่างหนึ่งแล้วจะไม่ให้กรรมนั้นตามให้ผลได้เป็นอันไม่มี เพราะการกระทำกรรมนั้นเป็นสิ่งที่ไม่ไร้ผล เมื่อบุคคลกระทำกรรมชั่วอย่างใดอย่างหนึ่งเข้าแล้ว ย่อมไม่สามารถที่จะหลบหนีผลของกรรมชั่วที่ตนกระทำนั้นได้ ไม่ว่าจะหลบหนีไปอยู่ในที่ลับหูลับตาขนาดไหน จะหนีขึ้นเขา หนีลงทะเล หลบอยู่ในเซฟเฮาส์ เข้าไปอยู่ในหลุมหลบภัย หรือที่ใด ๆ ก็ตาม บุคคลนั้นย่อมสามารถหลบได้เฉพาะสายตาผู้คนเท่านั้น แต่ไม่สามารถหลบหนีการให้ผลของกรรมชั่วได้เลย เมื่อถึงเวลาอันสมควรที่กรรมชั่วนั้นจะให้ผล เขาย่อมต้องรับผลของกรรมชั่วนั้นอย่างไม่สามารถหลีกเลี่ยงหรือหลบซ่อนได้ ดังนั้นท่านจึงกล่าวว่า ที่ลับของผู้ทำความชั่วไม่มีอยู่ในโลก.