กาเมหิ โลกมฺหิ น อตฺถิ ติตฺติ “ความอิ่มด้วยกามทั้งหลาย ไม่มีในโลก”

กาเมหิ โลกมฺหิ น อตฺถิ ติตฺติ.

[คำอ่าน : กา-เม-สุ, โล-กำ-หิ, นะ, อัด-ถิ, ติด-ติ]

“ความอิ่มด้วยกามทั้งหลาย ไม่มีในโลก”

(ม.ม. ๑๓/๔๑๒, ขุ.เถร. ๒๖/๓๗๗)

ธรรมดาสัตว์โลกทุกชนิด ล้วนติดอยู่ในกามารมณ์ คืออารมณ์ที่น่าใคร่ น่าปรารถนา น่าพอใจ

ติดอยู่ในรูปที่สวย ๆ งาม ๆ เห็นแล้วก่อให้เกิดความกำหนัด ติดอยู่ในเสียงที่ไพเราะเพราะพริ้ง ฟังแล้วรื่นหู ติดอยู่ในกลิ่นที่หอมหวนรัญจวนจิต ติดอยู่ในรสที่เอร็ดอร่อย ติดอยู่ในสัมผัสที่อ่อนนุ่ม สบายๆ

สิ่งเหล่านี้แหละที่สัตว์โลกติดอยู่จนกลายเป็นความลุ่มหลง ทำให้ไม่เห็นความเป็นจริงของชีวิต ไม่เห็นความไม่เที่ยงแท้แน่นอนของสรรพสิ่ง

เมื่ออารมณ์ที่น่าปรารถนา น่าใคร่ น่าพอใจ เหล่านั้นหายไป ก็พากันโหยหา แสวงหา ไม่รู้จักพอ

นี่คือความไม่รู้จักอิ่มในกามของสัตว์โลกทั้งปวง อันเป็นเหตุให้ต้องเวียนว่ายตายเกิดอยู่ในห้วงมหรรณพภพสงสารไม่รู้จักจบสิ้น.