อปฺปมตฺโต หิ ฌายนฺโต ปปฺโปติ วิปุลํ สุขํ

อปฺปมตฺโต หิ ฌายนฺโต ปปฺโปติ วิปุลํ สุขํ.

[คำอ่าน : อับ-ปะ-มัด-โต, หิ, ชา-ยัน-โต, ปับ-โป-ติ, วิ-ปุ-ลัง, สุ-ขัง]

“ผู้ไม่ประมาทพินิจอยู่ ย่อมถึงสุขอันไพบูลย์”

(ม.ม. 13/488, สํ.ส. 15/36, ข.ธ. 25/18, ขุ.เถร. 26/390)

คำว่า “ผู้ไม่ประมาท” หมายถึง ผู้ที่ไม่ลุ่มหลงมัวเมาในกิเลสตัณหา ไม่หลงติดในลาภ ยศ สรรเสริญ สุข อันเป็นของประจำโลก

คำว่า “พินิจ” หมายถึง พิจารณาชีวิตให้เห็นตามความเป็นจริง ให้เห็นสภาวะธรรมต่าง ๆ ตามความเป็นจริง พิจารณาให้รู้ชัดว่าทุกสิ่งทุกอย่างนั้นเป็นของไม่เที่ยง เป็นทุกข์ และไร้ตัวตน

คำว่า “สุขอันไพบูลย์” หมายถึง พระนิพพาน อันเป็นสิ่งสูงสุดที่พึงหวังในพระพุทธศาสนา

ผู้ที่จะถึงสุขอันไพบูลย์คือพระนิพพานได้ จะต้องเป็นผู้ที่ไม่ประมาท คอยขัดเกลากิเลสในจิตใจตนเองให้จางลงทีละน้อย และหมดไปในที่สุด.