รูปํ ชีรติ มจฺจานํ นามโคตฺตํ น ชีรติ “ร่างกายของสัตว์ย่อยยับได้ แต่ชื่อและสกุลไม่ย่อยยับ”

รูปํ ชีรติ มจฺจานํ นามโคตฺตํ น ชีรติ.

[คำอ่าน : รู-ปัง, ชี-ระ-ติ, มัด-จา-นัง, นา-มะ-โคด-ตัง, นะ, ชี-ระ-ติ]

“ร่างกายของสัตว์ย่อยยับได้ แต่ชื่อและสกุลไม่ย่อยยับ”

(สํ.ส. ๑๕/๕๙)

ธรรมดาร่างกายของคนเรานั้น เป็นที่รวมลงแห่งธาตุทั้ง ๔ คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม รวมกันเข้ากลายเป็นสังขารร่างกายของเราทั้งหลายขึ้นมา

ร่างกายอันเป็นที่รวมลงแห่งธาตุทั้ง ๔ ดังกล่าว เมื่อตั้งอยู่ชั่วกาลระยะหนึ่ง ถึงเวลาอันสมควรก็ถึงความแตกสลายเสื่อมไป ไม่คงอยู่ได้ถาวร เป็นไปตามกฏพระไตรลักษณ์คือ ไม่เที่ยง ทนอยู่สภาพเดิมไม่ได้ และมิใช่ตัวตน

แต่เมื่อร่างกายเสื่อมสลายไปแล้ว ยังมีสิ่งที่ยังคงอยู่นั่นคือชื่อและวงศ์ตระกูล ที่ไม่ได้เสื่อมสิ้นไปกับสังขารร่างกาย ชื่อและวงศ์ตระกูลจะยังคงอยู่ให้คนทั้งหลายได้จดจำ

นอกจากนั้นยังมีกรรมที่เราได้ทำไว้ ไม่ว่าจะเป็นความดีหรือความชั่ว จะยังคงอยู่ในความทรงจำของผู้คน ให้ผู้คนทั้งหลายได้กล่าวขาน

ส่วนเขาจะกล่าวขานถึงความดีหรือความชั่วนั้น ก็ขึ้นอยู่ที่ว่าเราได้สร้างกรรมเช่นใดไว้นั่นเอง