อาโรคฺยปรมา ลาภา.
[คำอ่าน : อา-โรก-คะ-ยะ-ปะ-ระ-มา, ลา-พา]
“ความไม่มีโรค เป็นลาภอย่างยิ่ง”
(ม.ม. 13/281, ขุ.ธ. 25/42)
โรค แปลว่า สภาพที่เสียดแทง เป็นสิ่งที่ทำให้เกิดทุกขเวทนามากบ้างน้อยบ้าง ตามกำลังของโรคนั้น เมื่อมีโรค ก็ต้องมีความทุกข์ทรมาน อีกทั้งยังต้องเสียทรัพย์เพื่อใช้จ่ายในการซื้อยารักษา หรือเสียค่าพยาบาล
บางคนเป็นโรคร้ายแรง ต้องได้รับความทุกข์ทรมานเป็นอันมาก ต้องเสียค่ารักษาพยาบาลอีกเป็นจำนวนไม่น้อย เสียทั้งสุขภาพ เสียทั้งทรัพย์สินเงินทอง บางทีรักษาไม่หายก็ต้องเสียชีวิตไป
จะเห็นได้ว่า โรคภัยไข้เจ็บนั้นเป็นสิ่งที่มาบั่นทอนชีวิตเรา สร้างความเดือดร้อนให้ชีวิตเราได้เป็นอันมาก ถึงจะมีทรัพย์สินเงินทองมากมายแค่ไหน แต่ถ้าถูกโรคเบียดเบียนเสียแล้ว ก็หาความสุขไม่ได้
ดังนั้น ความไม่มีโรคจึงถือว่าเป็นลาภอันประเสริฐที่สุดของชีวิตมนุษย์แล้ว อย่างไรก็ตาม การที่จะหลุดพ้นจากทุกข์อันเกิดจากโรคภัยไข้เจ็บนั้น เป็นสิ่งที่ยากนักยากหนา และมีความเป็นไปได้น้อยมาก หรืออาจเป็นไปไม่ได้เลย
แต่มีอยู่หนทางหนึ่ง ที่สามารถหลุดพ้นจากความทุกข์เพราะโรคภัยไข้เจ็บนี้ได้ นั่นก็คือ การไม่ต้องเกิดอีก และการไม่ต้องเกิดอีกนี้ สามารถหลุดพ้นจากทุกข์ได้ทั้งหมดเลยทีเดียว แต่การที่จะไม่ต้องเกิดอีกนั้น เราต้องปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน จนสามารถบรรลุอรหัตตผลได้เท่านั้น จึงจะสามารถทำลายภพชาติได้ คือไม่ต้องเกิดอีก
