สุขา สทฺธา ปติฏฺฐิตา.
[คำอ่าน : สุ-ขา, สัด-ทา, ปะ-ติด-ถิ-ตา]
“ศรัทธาตั้งมั่นแล้วนำสุขมาให้”
(ขุ.ธ. 25/59)
คำว่า ศรัทธา ในที่นี้หมายถึงความเชื่อในเรื่องกรรม (กัมมสัทธา) ความเชื่อในผลของกรรม (วิปากสัทธา) ความเชื่อว่าสัตว์ทั้งหลายมีกรรมของตน (กัมมัสสกตาสัทธา) และความเชื่อในปัญญาตรัสรู้ของพระตถาคต (ตถาคตโพธิสัทธา)
เมื่อบุคคลเชื่อในเรื่องของกรรมและผลของกรรม ว่าถ้าทำกรรมดีย่อมจะได้รับผลดีตอบแทน ถ้าทำกรรมชั่ว ย่อมจะได้รับผลที่ไม่ดีตอบแทนกลับมาเช่นกัน
เมื่อมีศรัทธาคือความเชื่อมั่นคงอยู่อย่างนี้ เขาย่อมจะทำแต่กรรมที่ดี ละเว้นสิ่งที่ชั่ว เมื่อเป็นเช่นนั้น เขาก็ย่อมจะประสบแต่ความสุขความเจริญ อันเกิดจากการทำดีเว้นชั่วนั่นเอง
เมื่อบุคคลเชื่อว่าสัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของตน ใครทำกรรมใดไว้ก็จะได้รับผลของกรรมนั้นด้วยตนเอง ไม่มีใครทำกรรมแทนกันได้ ไม่มีใครได้รับผลของกรรมแทนกันได้ เขาก็ย่อมจะทำความดีละเว้นความชั่วด้วยตัวเขาเอง และประสบความสุขความเจริญด้วยตัวเขาเอง
เมื่อบุคคลมีความเชื่ออย่างมั่นคง ในสิ่งที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้และนำมาสั่งสอนให้พวกเราทั้งหลายได้ยึดถือและปฏิบัติตาม และทำตามที่พระพุทธเจ้าสอน ชีวิตย่อมประสบความสุขความเจริญ
