ยาจโก อปฺปิโย โหติ “ผู้ขอย่อมไม่เป็นที่รัก”

ยาจโก อปฺปิโย โหติ.

[คำอ่าน : ยา-จะ-โก, อับ-ปิ-โย, โห-ติ]

“ผู้ขอย่อมไม่เป็นที่รัก”

(วิ.มหาวิภงฺค. ๑/๓๓๗, ขุ.ชา.สตฺตก. ๒๗/๒๒๐)

ธรรมดาคนเราทุกคนล้วนหวงแหนสิ่งของ ๆ ตน ดังนั้น จึงไม่มีใครชอบให้ใครมาขอเอาสิ่งของของตนไป ผู้ขอจึงไม่เป็นที่รักหรือไม่เป็นที่ชอบใจของผู้ถูกขอ

ดังนั้น ไม่ว่าจะอยากได้สิ่งใดมา เราพึงใช้สติปัญญา ใช้ความสามารถของตนเอง แสวงหาสิ่งที่ตนต้องการมาให้ได้ด้วยกำลังแรงกายของตนเอง

ไม่ควรเที่ยวขอของของคนอื่นมาเป็นของตัวเอง เพราะจะถูกรังเกียจ

การที่เราแสวงหาสิ่งต่าง ๆ มาด้วยกำลังความสามารถของตนเองนั้น จะทำให้เรามีความภูมิใจในตัวเอง และคนอื่นก็จะชื่นชมเราด้วยที่มีความเพียรแสวงหาด้วยตนเองไม่เที่ยวขอใคร