อปฺปกญฺจิทํ ชีวิตมาหุ ธีรา "ปราชญ์กล่าวว่า ชีวิตนี้น้อยนัก"

อปฺปกญฺจิทํ ชีวิตมาหุ ธีรา.

[คำอ่าน : อับ-ปะ-กัน-จิ-ทัง, ชี-วิ-ตะ-มา-หุ, ที-รา]

“ปราชญ์กล่าวว่า ชีวิตนี้น้อยนัก”

(ม.ม. ๑๓/๔๑๒, ขุ.สุ. ๒๕/๔๘๕, ขุ.เถร. ๒๖/๓๗๘)

นักปราชญ์คือผู้มีปัญญามาก มองว่าชีวิตนี้เป็นของเล็กน้อย มีเวลาไม่เพียงพอต่อการสร้างคุณงามความดี จึงเร่งขวนขวายสร้างคุณงามความดี โดยไม่ปล่อยเวลาให้สูญเปล่า

ส่วนคนพาลคือคนไม่มีปัญญาทั้งหลาย หลงคิดไปว่าชีวิตนี้ยืนยาว จึงมัวประมาทขาดสติ ใช้ชีวิตเหลวไหลไร้สาระ ไม่เร่งสร้างสมอบรมคุณงามความดี

เมื่อเป็นเช่นนี้ ผู้เป็นปราชญ์ย่อมสามารถสร้างความดีได้มากเมื่อยังมีชีวิตอยู่ ส่วนคนพาลนั้นสร้างความดีได้น้อยเหลือเกิน เพราะมัวแต่ประมาท

เมื่อถึงคราวที่ต้องตายจากโลกนี้ไป ผู้เป็นปราชญ์ย่อมมีที่พึ่งคือบุญอันเป็นตัวนำไปสู่สุคติภูมิ ส่วนคนพาลย่อมไม่มีที่พึ่งเช่นนั้น