โย ปุพฺเพ กรณียานิ ปจฺฉา โส กาตุมิจฺฉติ
วรุณกฏฺฐํ ภญฺโชว ส ปจฺฉา อนุตปฺปติ.
[คำอ่าน]
โย, ปุบ-เพ, กะ-ระ-นี-ยา-นิ…..ปัด-ฉา, โส, กา-ตุ-มิด-ฉะ-ติ
วะ-รุ-นะ-กัด-ถัง, พัน-โช-วะ…..สะ, ปัด-ฉา, อะ-นุ-ตับ-ปะ-ติ
[คำแปล]
“ผู้ใด ปรารถนาทำกิจที่ควรทำก่อนในภายหลัง ผู้นั้น ย่อมเดือดร้อนในภายหลัง ดุจมาณพ (ผู้ประมาทแล้วรีบ) หักไม้กุ่มฉะนั้น.”
(โพธิสตฺต) ขุ.ชา.เอก. 27/23.
การทำกิจการงานทั้งหลาย จำเป็นจะต้องรู้จักจัดลำดับความสำคัญ งานไหนสำคัญมากจำเป็นต้องทำก่อน ก็ต้องทำก่อน งานไหนที่ไม่สำคัญมาก สามารถทำทีหลังได้ ก็เอาไว้ทำทีหลัง ทำงานให้เสร็จทีละอย่างตามลำดับความสำคัญอย่างนี้ จึงเป็นการดี ยังประโยชน์ให้สำเร็จได้
ผู้ใดไม่รู้จักการจัดลำดับความสำคัญของงาน งานใดต้องทำก่อนงานใดควรทำทีหลังได้ก็ไม่รู้ หรือรู้อยู่แต่ไม่ใส่ใจ เช่นนี้ ย่อมเป็นไปได้ยากที่งานจะสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี
ว่าด้วยการทำงานทางโลก หากผู้ใดไม่รู้จักการจัดลำดับความสำคัญของงาน ผู้นั้น ย่อมยากที่จะเจริญก้าวหน้า เพราะกระบวนการคิดของเขาไม่เอื้อต่อการทำกิจการใด ๆ ให้สำเร็จลุล่วงได้ เช่นนี้ เขาต้องเป็นผู้น้อยคอยติดสอยห้อยตามคนอื่น อาศัยคนอื่นเป็นหัวหน้าคอยคิดคอยสั่งการให้ทำ และทำตามคำสั่งการของหัวหน้าเท่านั้น ความเจริญก้าวหน้าในตำแหน่งหน้าที่ย่อมไม่มี
ส่วนผู้ใดที่รู้จักจัดลำดับความสำคัญของงาน มีกระบวนการคิด วิเคราะห์ แยกแยะ จัดแจงได้ว่างานใดควรทำก่อนงานใดควรทำทีหลัง แล้วจัดแจงทำงานนั้น ๆ ไปตามลำดับ ผู้นั้น ย่อมเป็นที่ต้องการของหน่วยงาน เขาย่อมได้รับความเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงานนั้น ๆ สามารถเป็นผู้นำคนอื่นได้
ว่าด้วยการงานทางธรรมคือการปฏิบัติกรรมฐาน ก็ต้องเป็นไปตามลำดับขั้นตอน ไม่สามารถปฏิบัติลัดขั้นตอนแบบก้าวกระโดดได้ ต้องปฏิบัติไปตามลำดับจากขั้นต่ำสุดไปถึงขึ้นสูงขึ้นไปตามลำดับ เหมือนเดินขึ้นขั้นบันใด ต้องก้าวทีละก้าว ขึ้นทีละขั้น ถ้าโลภอยากก้าวข้ามขั้นย่อมมีโอกาสพลาดสูง สุดท้ายย่อมไปไม่ถึงเป้าหมาย
ดังนั้น ผู้ทำหน้าที่การงานทางโลก ต้องรู้จักจัดลำดับความสำคัญของงาน งานสำคัญมากหรือมีขอบเขตเวลาน้อยก็ทำก่อน งานสำคัญน้อยหรือมีเวลามากก็ค่อย ๆ ทยอยทำตามลำดับ จึงจะยังประโยชน์ให้สำเร็จได้
ผู้ทำงานทางธรรมคือการปฏิบัติกรรมฐาน ก็ต้องรู้จักก้าวทีละขั้น อย่าลัดขั้นตอน เพราะการปฏิบัติกรรมฐานนั้น พื้นฐานสำคัญที่สุด ถ้าพื้นฐานไม่แน่น ก็ไม่ต้องหวังว่าการปฏิบัตินั้นจะสำเร็จลุล่วงได้.
