อุทพินฺทุนิปาเตน อุทกุมฺโภปิ ปูรติ
อาปูรติ พาโล ปาปสฺส โถกํ โถกํปิ อาจินํ.
[คำอ่าน]
อุ-ทะ-พิน-ทุ-นิ-ปา-เต-นะ…………….อุ-ทะ-กุม-โพ-ปิ, ปู-ระ-ติ
อา-ปู-ระ-ติ, พา-โล, ปา-ปัด-สะ….โถ-กัง, โถ-กัง-ปิ, อา-จิ-นัง
[คำแปล]
“แม้หม้อน้ำยังเต็มด้วยหยาดน้ำ ฉันใด คนเขลาสั่งสมบาปแม้ทีละน้อย ๆ ก็เต็มด้วยบาป ฉันนั้น.”
(พุทฺธ) ขุ.ธ. 25/31.
ขึ้นชื่อว่าบาป จะน้อยหรือมากก็เป็นบาปทั้งนั้น จะเป็นบาปเล็กน้อยหรือบาปใหญ่ ก็ล้วนแต่เป็นบาป เป็นสิ่งที่ไม่ควรกระทำทั้งสิ้น เพราะผลของบาปย่อมก่อทุกข์ก่อโทษให้แก่ผู้กระทำอย่างไม่มีละเว้น
บุคคลบางคนประมาท คิดว่ากระทำบาปเพียงเล็กน้อยคงไม่เป็นไร หรือคิดว่ากระทำบาปเพียงเล็กน้อยคงไม่มีผล เมื่อเขาคิดอยู่อย่างนี้ กระทำบาปทีละเล็กทีละน้อย ทำบ่อย ๆ เข้า ย่อมเป็นการสะสมบาปมากขึ้นโดยไม่รู้ตัว สุดท้าย ย่อมต้องเสวยวิบากของบาปใหญ่อันเกิดจากบาปเล็กน้อยที่ตนกระทำสั่งสมไว้จำนวนมากนั้น ต้องได้รับความเดือดร้อนฉิบหายทั้งในโลกนี้และโลกหน้าอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เพราะรู้เท่าไม่ถึงการณ์
เปรียบเสมือนภาชนะที่เปิดฝาตั้งไว้ในที่โล่งแจ้ง เมื่อฝนตกลงมาทีละน้อย ๆ น้ำฝนที่เข้าไปในภาชนะนั้น ค่อย ๆ สะสมขึ้นทีละน้อย ในที่สุดย่อมกลายเป็นน้ำเต็มภาชนะนั้นได้ ฉันใด บุคคลกระทำบาปทีละน้อย ทำบ่อย ๆ เข้า สุดท้ายย่อมกลายเป็นบุคคลผู้เต็มไปด้วยบาปได้ ฉันนั้น
ดังนั้น อย่ายินดีในการทำบาปแม้เพียงเล็กน้อยเลย ตรงกันข้าม พึงละเว้นเสียให้ห่างไกล อย่าเผลอไปทำบาปอันจะเป็นเหตุก่อทุกข์ก่อโทษให้แก่ตนเองทั้งในภพนี้และภพหน้าเลย.
