ทุฏฺฐสฺส ผรุสา วาจา.
[คำอ่าน : ทุด-ถัด-สะ, ผะ-รุ-สา, วา-จา]
“คนโกรธมีวาจาหยาบ”
(ขุ.ชา.ทสก. 27/273)
ความโกรธ เมื่อเกิดขึ้นกับผู้ใดแล้ว ย่อมทำให้ผู้นั้นมีความกราดเกรี้ยว ขุ่นข้องใจ ขัดเคืองใจ ใครทำอะไรไม่ถูกใจก็หงุดหงิดขัดเคืองใจไปเสียหมด บางทีก็ทำเรื่องเล็กน้อยให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ได้
คนที่ถูกความโกรธครอบงำจิตใจ ย่อมทำให้การกระทำและคำพูดพลอยเป็นการกระทำที่ผิดและคำพูดที่ผิดไปด้วย เพราะในขณะนั้นจิตของเขากลายเป็นจิตที่หยาบ คำพูดที่เปล่งออกมาจึงมากไปด้วยคำหยาบ
เมื่อรู้อย่างนี้แล้ว ควรประคับประคองใจไม่ให้ถูกความโกรธครอบงำ เพราะเมื่อถูกความโกรธครอบงำแล้ว มักจะพูดคำหยาบโลนออกมา ไม่เป็นที่ถูกใจของคนที่ได้ยินได้ฟัง ทำให้ตนเองกลายเป็นที่รังเกียจของบุคคลทั้งหลาย
