สุสฺสูสํ ลภเต ปญฺญํ อปฺปมตฺโต วิจกฺขโณ “ผู้ไม่ประมาท พินิจพิจารณา ตั้งใจฟัง ย่อมได้ปัญญา”

สุสฺสูสํ ลภเต ปญฺญํ อปฺปมตฺโต วิจกฺขโณ.

[คำอ่าน : สุด-สู-สัง, ละ-พะ-เต, ปัน-ยัง, อับ-ปะ-มัด-โต, วิ-จัก-ขะ-โน]

“ผู้ไม่ประมาท พินิจพิจารณา ตั้งใจฟัง ย่อมได้ปัญญา”

(สํ.ส. ๑๕/๓๑๖, ขุ.สุ. ๒๕/๓๖๑)

การฟังเป็นสิ่งที่ดี เพราะทำให้เราได้รู้สิ่งใหม่ ๆ หรือหากฟังเรื่องเดิม ๆ ก็จะทำให้เข้าใจเรื่องนั้น ๆ ได้แจ่มแจ้งยิ่งขึ้น การฟัง ไม่ว่าจะฟังอะไรก็ตาม หากฟังแล้วพินิจพิจารณาตาม ย่อมสามารถทำให้เกิดปัญญาขึ้นมาได้ เช่น ฟังครูสอนในห้องเรียน ฟังบุคคลอื่น ๆ เล่าเรื่องที่เป็นประโยชน์ ฟังประสบการณ์ชีวิตของผู้อื่น ฟังพระสงฆ์เทสนาสั่งสอน เป็นต้น

การฟังในที่นี้หมายเอาการฟังธรรมคือสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อการดำเนินชีวิต ผู้ที่ตั้งใจฟังด้วยดี แล้วพินิจพิจารณาตามในเหตุและผล ย่อมจะสามารถสร้างปัญญาให้เกิดขึ้นได้

ข้อดีของการฟังธรรมนั้นมีอยู่ ๕ อย่าง ดังนี้

1. ได้ฟังสิ่งที่ยังไม่เคยฟัง
2. สิ่งไหนเคยฟังมาแล้ว เมื่อได้ฟังอีกย่อมเข้าใจชัดเจนขึ้น
3. บรรเทาความสงสัยลงได้
4. มีความเห็นถูกต้องมากขึ้น
5. มีจิตใจผ่องใส

ข้อดีทั้ง ๕ อย่างนี้จะเกิดขึ้นแก่ผู้ที่ตั้งใจฟังธรรมและพินิจพิจารณาตามอย่างแน่นอน