มาตา มิตฺตํ สเก ฆเร.
[คำอ่าน : มา-ตา, มิด-ตัง, สะ-เก, คะ-เร]
“มารดาเป็นมิตรในเรือนของตน”
(สํ.ส. 15/50)
มิตร มีอยู่ 2 จำพวก คือ กัลยาณมิตร ได้แก่ มิตรที่ดี และ ปาปมิตร ได้แก่ มิตรชั่ว หรือมิตรที่ไม่ดี มิตร เป็นปัจจัยภายนอกที่สำคัญอย่างหนึ่ง ในการที่จะพาบุคคลไปสู่ความสำเร็จได้
มารดา เป็นผู้ที่มีไมตรีจิตในบุตรเสมอ คือท่านเป็นผู้ที่มีความเมตตาในบุตร ปรารถนาความสุขความเจริญให้แก่บุตรอยู่เสมอ หวังดีต่อบุตร หวังความเจริญก้าวหน้าให้บุตรอย่างไม่มีเงื่อนไข
ท่านจึงจัดว่ามารดานั้นเป็นมิตรสำหรับบุตร เพราะมารดาจะคอยช่วยเหลือบุตร คอยบำรุงรักษาบุตร เลี้ยงดูทะนุถนอม คอยสนับสนุนบุตรให้ได้รับการศึกษาเล่าเรียนที่ดี ช่วยเหลือบุตรอย่างไม่มีเงื่อนไขอย่างแท้จริง
