ปาณิมฺหิ เจ วโณ นาสฺส หเรยฺย ปาณินา วิสํ
นาพฺพณํ วิสมนฺเวติ นตฺถิ ปาปํ อกุพฺพโต.
[คำอ่าน]
ปา-นิม-หิ, เจ, วะ-โน, นาด-สะ………..หะ-ไร-ยะ, ปา-นิ-นา, วิ-สัง
นาบ-พะ-นัง, วิ-สะ-มัน-นะ-เว-ติ….นัด-ถิ, ปา-ปัง, อะ-กุบ-พะ-โต
[คำแปล]
“ถ้าฝ่ามือไม่มีแผล ก็พึงนำยาพิษไปด้วยฝ่ามือได้ ยาพิษซึมเข้าฝ่ามือไม่มีแผลไม่ได้ ฉันใด บาปย่อมไม่มีแก่ผู้ไม่ทำ ฉันนั้น.”
(พุทฺธ) ขุ.ธ. 25/31.
โดยปกติ ยาพิษเป็นสิ่งที่สามารถทำให้เกิดอันตรายแก่ร่างกายและชีวิตของคนและสัตว์ทั้งหลายได้ แต่ยาพิษนั้นจะส่งผลเป็นอันตรายแก่ร่างกายและชีวิตได้ก็ต่อเมื่อกินเข้าไป หรือโดนบาดแผลตามร่างกายเท่านั้น หากร่างกายไม่มีบาดแผล บุคคลก็สามารถหยิบจับยาพิษนั้นเคลื่อนย้ายไปยังที่ต่าง ๆ ได้โดยไม่เป็นอันตราย
เปรียบกับอุปมาข้างต้น บาปทั้งหลายแม้มีผลเผ็ดร้อน แต่ก็ไม่สามารถให้ผลแก่ผู้ไม่กระทำได้ คือเมื่อบุคคลไม่ได้กระทำบาปใด ๆ บาปนั้น ๆ ก็ไม่สามารถให้ผลอันเป็นทุกข์แก่บุคคลนั้น ๆ ได้ เพราะบาปย่อมไม่มีแก่ผู้ไม่กระทำ
ดังนั้น ปัญญาชนพึงงดเว้นกรรมอันเป็นบาปทั้งหลาย กระทำแต่กรรมอันเป็นบุญกุศลเถิด เพื่อความสุขและความเจริญงอกงามแห่งชีวิต ทั้งแก่ตนเองและผู้อื่น ทั้งในโลกนี้และโลกหน้า.
