ยสฺส สพฺรหฺมจารีสุ คารโว นูปลพฺภติ
อารกา โหติ สทฺธมฺมา นภํ ปฐวิยา ยถา.
[คำอ่าน]
ยัด-สะ, สะ-พรำ-มะ-จา-รี-สุ….คา-ระ-โว, นู-ปะ-ลับ-พะ-ติ
อา-ระ-กา, โห-ติ, สัด-ทำ-มา.…นะ-พัง, ปะ-ถะ-วิ-ยา, ยะ-ถา
[คำแปล]
“ผู้ใดไม่มีความเคารพในเพื่อนพรหมจารี ผู้นั้นย่อมห่างจากพระสัทธรรม เหมือนฟ้ากับดินฉะนั้น.”
(ภคุเถระ) ขุ.เถร. 26/311.
คำว่า “พรหมจารี” แปลว่า ผู้ประพฤติพรหมจรรย์ หมายถึง บุคคลผู้ประพฤติวัตรปฏิบัติธรรมเพื่อความพ้นทุกข์ ผู้ประพฤติธรรมเพื่อความบริสุทธิ์หมดจดจากกิเลสเครื่องเศร้าหมองทั้งปวง เพื่อนพรหมจารี หมายถึง บุคคลผู้ประพฤติธรรมร่วมกัน หรือ บุคคลผู้ประพฤติธรรมเหมือนกัน
บุคคลผู้ประพฤติธรรมเพื่อความพ้นทุกข์ พึงเป็นผู้มีความเคารพในบุคคลอื่น ๆ ผู้ประพฤติธรรมเพื่อความพ้นทุกข์เช่นเดียวกันกับตน ไม่ดูหมิ่นดูแคลน ไม่เหยียดหยาม
บุคคลใดไม่มีความเคารพในเพื่อนพรหมจารีนั้น บุคคลนั้นนับว่ายังมีทิฏฐิมานะอยู่มาก ยังถูกความเย่อหยิ่งถือตัวครอบงำจิตใจ เขาย่อมไม่เคารพและไม่ให้เกียรติผู้ประพฤติธรรมคนอื่น ๆ ไม่ยินดีรับฟังคำแนะนำจากเพื่อนพรหมจารี เมื่อเป็นเช่นนี้ เขาย่อมหมดโอกาสที่จะได้รู้สิ่งที่ยังไม่รู้ ไม่สามารถแก้ไขข้อปฏิบัติที่ตนปฏิบัติไม่ถูก เมื่อเป็นเช่นนี้ เขาย่อมห่างไกลจากพระสัทธรรม คือโอกาสที่จะบรรลุผลของการปฏิบัติธรรมนั้นย่อมเป็นไปได้ยาก
อีกอย่างหนึ่ง การไม่เคารพในเพื่อนพรหมจารี ก็เท่ากับไม่เคารพในธรรม และผู้ไม่เคารพธรรม ย่อมห่างไกลจากพระสัทธรรมราวฟ้ากับดิน ไม่สามารถที่จะเข้าถึงธรรมได้.
