ใจสั่งมา

อปฺปมาทญฺจ เมธาวี ธนํ เสฏฺฐํว รกฺขติ

อปฺปมาทญฺจ เมธาว…

อปฺปมาโท อมตํ ปทํ “ความไม่ประมาท เป็นทางไม่ตาย”

อปฺปมาโท อมตํ ปท…

ยทตฺตครหี ตทกุพฺพมาโน “ติตนเองเพราะเหตุใด ไม่ควรทำเหตุนั้น”

ยทตฺตครหี ตทกุพฺ…

อตฺตานญฺเจ ปิยํ ชญฺญา น นํ ปาเปน สํยุเช

อตฺตานญฺเจ ปิยํ …

อตฺตทตฺถํ ปรตฺเถน พหุนาปิ น หาปเย

อตฺตทตฺถํ ปรตฺเถ…

อตฺตานํ นาติวตฺเตยฺย “บุคคลไม่ควรลืมตน”

อตฺตานํ นาติวตฺเ…

อตฺตานํ น ปริจฺจเช “บุรุษไม่พึงสละเสียซึ่งตน”

อตฺตานํ น ปริจฺจ…

อตฺตานํ น ทเท โปโส “บุรุษไม่พึงให้ซึ่งตน”

อตฺตานํ น ทเท โป…

อตฺตานญฺจ น ฆาเตสิ “อย่าฆ่าตนเสีย”

อตฺตานญฺจ น ฆาเต…

อตฺตานุรกฺขี ภว มา อฑยฺหิ “จงเป็นผู้ตามรักษาตนอย่าให้เดือดร้อน”

อตฺตานุรกฺขี ภว …

ทุคฺคา อุทฺธรถตฺตานํ ปงฺเก สนฺโน ว กุญฺชโร

ทุคฺคา อุทฺธรถตฺ…

ปฏิมํเสตมตฺตนา “จงพิจารณาตนด้วยตนเอง”

ปฏิมํเสตมตฺตนา. …

อตฺตนา โจทยตฺตานํ “จงเตือนตนด้วยตนเอง”

อตฺตนา โจทยตฺตาน…

อตฺตานญฺเจ ตถา กยิรา ยถญฺญมนุสาสติ

อตฺตานญฺเจ ตถา ก…

ปริโยทเปยฺย อตฺตานํ จิตฺตเกฺลเสหิ ปณฺฑิโต

ปริโยทเปยฺย อตฺต…

อตฺตานญฺเจ ปิยํ ชญฺญา รกฺเขยฺย นํ สุรกฺขิตํ

อตฺตานญฺเจ ปิยํ …

โย รกฺขติ อตฺตานํ รกฺขิโต ตสฺส พาหิโร

โย รกฺขติ อตฺตาน…

อตฺตนา หิ สุทนฺเตน นาถํ ลภติ ทุลฺลภํ

อตฺตนา หิ สุทนฺเ…

อตฺตานํ ทมยนฺติ สุพฺพตา “ผู้ประพฤติดี ย่อมฝึกตน”

อตฺตานํ ทมยนฺติ …

อตฺตานํ ทมยนฺติ ปณฺฑิตา “บัณฑิต ย่อมฝึกตน”

อตฺตานํ ทมยนฺติ …

อตฺตตฺถปญฺญา อสุจี มนุสฺสา “มนุษย์ผู้เห็นแก่ประโยชน์ตน เป็นคนไม่สะอาด”

อตฺตตฺถปญฺญา อสุ…

อตฺตนา อกตํ ปาปํ อตฺตนา ว วิสุชฺฌติ “ตนไม่ทำบาปเอง ย่อมหมดจดเอง”

อตฺตนา อกตํ ปาปํ…

อตฺตนา ว กตํ ปาปํ อตฺตนา สงฺกิลิสฺสติ “ตนทำบาปเอง ย่อมเศร้าหมองเอง”

อตฺตนา ว กตํ ปาป…

นตฺถิ อตฺตสมํ เปมํ “ความรักอื่น เสมอด้วยตน ไม่มี”

นตฺถิ อตฺตสมํ เป…

อตฺตา หิ ปรมํ ปิโย “ตนแล เป็นที่รักอย่างยิ่ง”

อตฺตา หิ ปรมํ ปิ…

อตฺตา หิ อตฺตโน คติ “ตนเทียว เป็นคติของตน”

อตฺตา หิ อตฺตโน …

อตฺตา หิ อตฺตโน นาโถ “ตนแล เป็นที่พึ่งแห่งตน”

อตฺตา หิ อตฺตโน …

อตฺตา สุทนฺโต ปุริสสฺส โชติ “ตนที่ฝึกดีแล้ว ย่อมเป็นแสงสว่างของบุรุษ”

อตฺตา สุทนฺโต ปุ…

อตฺตา หิ กิร ทุทฺทโม “ได้ยินว่า ตนแลฝึกได้ยาก”

อตฺตา หิ กิร ทุท…

อตฺตา หเว ชิตํ เสยฺโย “ชนะตนนั่นแหละเป็นดี”

อตฺตา หเว ชิตํ เ…