Category: พุทธศาสนสุภาษิต

ครุ โหติ สคารโว.
“ผู้เคารพ ย่อมมีผู้เคารพ”
(ขุ.ชา.มหา. 28/154)

สกฺกตฺวา สกฺกโต โหติ.
“ผู้ทำสักการะ ย่อมได้รับสักการะ”
(ขุ.ชา.มหา. 28/154)

ธมฺมเทสฺสี ปราภโว.
“ผู้ชังธรรม เป็นผู้เสื่อม”
(ขุ.สุ. 25/346)

ธมฺมกาโม ภวํ โหติ.
“ผู้ชอบธรรม เป็นผู้เจริญ”
(ขุ.สุ. 25/346)

ทุวิชาโน ปราภโว.
“ผู้รู้ชั่ว เป็นผู้เสื่อม”
(ขุ.สุ. 25/346)

สุวิชาโน ภวํ โหติ.
“ผู้รู้ดี เป็นผู้เจริญ”
(ขุ.สุ. 25/346)

โจรา โลกสฺมิมพฺพุทา.
“พวกโจร เป็นเสนียดในโลก”
(สํ.ส. 15/60)

ทุพฺภึ กโรติ ทุมฺเมโธ.
“คนมีปัญญาทราม ย่อมทำความประทุษร้าย”
(ขุ.ชา.ทสก. 27/291)

หาเปติ อตฺถํ ทุมฺเมโธ.
“คนมีปัญญาทราม ย่อมพร่าประโยชน์เสีย”
(ขุ.ชา.เอก. 27/15)

อธุรายํ นิยุญฺชติ.
“คนมีปัญญาทราม ย่อมประกอบในทางอันมิใช่ธุระ”
(ขุ.ชา.เตรส. 27/355)

อนยํ นยติ ทุมฺเมโธ.
“คนมีปัญญาทราม ย่อมแนะนำทางที่ไม่ควรแนะนำ”
(ขุ.ชา.เตรส. 27/355)

อสนฺโต นิรยํ ยนฺติ.
“อสัตบุรุษ ย่อมไปนรก”
(สํ.ส. 15/27, ขุ.ชา.ทุก. 27/64)

อสนฺเตตฺถ น ทิสฺสนฺติ รตฺตึ ขิตฺตา ยถา สรา.
“อสัตบุรุษ แม้นั่งอยู่ในที่นี้เอง ก็ไม่ปรากฏ เหมือนลูกศรที่ยิงไปกลางคืน”
(ขุ.ธ. 25/55)

อุชฺฌตฺติพลา พาลา.
“คนโง่ มีความเพ่งโทษเป็นกำลัง”
(องฺ.อฏฺฐก. 23/227)

พาโล อปริณายโก.
“คนโง่ไม่ควรเป็นผู้นำ”
(ขุ.ชา.ทุก. 27/89)

น สาธุ พลวา พาโล ยูถสฺส ปริหารโก.
“คนโง่มีกำลังบริหารหมู่ ไม่สำเร็จประโยชน์”
(ขุ.ชา.สตฺตก. 27/221)

โย พาโล มญฺญตี พาลฺยํ ปณฺฑิโต วาปิ เตน โส.
“คนโง่รู้สึกว่าตนโง่ จะเป็นผู้ฉลาดเพราะเหตุนั้นได้บ้าง”
(ขุ.ธ. 25/23)

อนุปาทา วิมุจฺจนฺติ.
“สาธุชนย่อมหลุดพ้นเพราะไม่ถือมั่น”
(ม.อุป. 14/346, องฺ.ติก. 20/180)

สตญฺจ คนฺโธ ปฏิวาตเมติ.
“กลิ่นของสัตบุรุษ ย่อมไปทวนลมได้”
(องฺ.ติก. 20/291, ขุ.ธ. 25/22)

อุปสนฺโต สุขํ เสติ.
“ผู้สงบระงับ ย่อมอยู่เป็นสุข”
(วิ.จุล. 7/107, สํ.ส. 15/312, องฺ.ติก. 20/175)

สพฺพา ทิสา สปฺปุริโส ปวายติ.
“สัตบุรุษ ย่อมขจรไปทั่วทุกทิศ”
(องฺ.ติก. 20/290, ขุ.ธ. 25/22)

สนฺโต สคฺคปรายนา.
“สัตบุรุษ มีสวรรค์เป็นที่ไปในเบื้องหน้า”
(สํ.ส. 15/27, ขุ.ชา.ทุก. 27/64)

ทูเร สนฺโต ปกาเสนฺติ หิมวนฺโตว ปพฺพโต.
“สัตบุรุษย่อมปรากฏในที่ไกล เหมือนภูเขาหิมพานต์”
(ขุ.ธ. 25/55)

สนฺโต สตฺตหิเต รตา.
“สัตบุรุษยินดีในการเกื้อกูลสัตว์”
(ชาตกฏฺฐกถา 1/230)

สนฺโต น เต เย น วทนฺติ ธมฺมํ.
“ผู้ใดไม่พูดเป็นธรรม ผู้นั้นมิใช่สัตบุรุษ”
(สํ.ส. 15/270)

น กามกามา ลปยนฺติ สนฺโต.
“สัตบุรุษไม่ปราศรัยเพราะใคร่กาม”
(ขุ.ธ. 25/26)

ธีโร จ พลวา สาธุ ยูถสฺส ปริหารโก.
“ปราชญ์มีกำลังบริหารหมู่ ให้ประโยชน์สำเร็จ”
(ขุ.ชา.ฉกฺก. 27/205)

ธีโร โภเค อธิคมฺม สงฺคณฺหาติ จ ญาตเก.
“ปราชญ์ได้โภคทรัพย์แล้ว ย่อมสงเคราะห์ญาติ”
(ขุ.ชา.ฉกฺก. 27/205)

อธุรายํ น ยุญฺชติ.
“คนมีปัญญา ย่อมไม่ประกอบในทางอันไม่ใช่ธุระ”
(ขุ.ชา.เตรส. 27/355)

นยํ นยติ เมธาวี.
“คนมีปัญญา ย่อมแนะนำทางที่ควรแนะนำ”
(ขุ.ชา.เตรส. 27/355)