อินฺทฺริยานิ รกฺขนฺติ ปณฺฑิตา.
"บัณฑิตย่อมรักษาอินทรีย์"
(ที.มหา. 10/288, สํ.ส. 15/37)
อนตฺถํ ปริวชฺเชติ อตฺถํ คณฺหาติ ปณฺทิโต.
"บัณฑิตย่อมเว้นสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์ ถือเอาแต่สิ่งที่เป็นประโยชน์"
(องฺ.จตุกฺก. 21/59)
ปณฺฑิโต สีลสมฺปนฺโน ชลํ อคฺคีว ภาสติ.
"บัณฑิตผู้สมบูรณ์ด้วยศีล ย่อมรุ่งเรืองเหมือนไฟสว่าง"
(ที.ปาฏิ. 11/202)
สาธุ โข ปณฺฑิโต นาม.
"ชื่อว่าบัณฑิต ย่อมทำประโยชน์ให้สำเร็จได้แล"
(อ.ส. 15/309, ขุ.ชา.เอก. 27/32)
น ฆาสเหตุปิ กเรยฺย ปาปํ.
"ไม่ควรทำบาปเพราะเห็นแก่กิน"
(ขุ.ชา.นวก. 27/262)
ปาปานิ ปริวชฺชเย.
"พึงละเว้นบาปทั้งหลาย"
(ขุ.ธ. 25/31)
นตฺถิ อการิยํ ปาปํ มุสาวาทิสฺส ชนฺตุโน.
"คนมักพูดมุสา จะไม่พึงทำชั่ว ย่อมไม่มี"
(ขุ.ธ. 25/38, ขุ.อิติ. 25/243)
ธมฺมํ เม ภณมานสฺส น ปาปมุปลิมฺปติ.
"เมื่อเรากล่าวธรรมอยู่ บาปย่อมไม่แปดเปื้อน"
(ขุ.ชา.สตฺตก. 27/224)
นตฺถิ ปาปํ อกุพฺพโต.
"บาปย่อมไม่มีแก่ผู้ไม่ทำ"
(ขุ.ธ. 25/31)
ปาปานิ กมฺมานิ กโรนฺติ โมหา.
"คนมักทำบาปเพราะความหลง"
(ม.ม. 13/413, ขุ.ชา.ปกิณฺณก. 27/380)
ตปสา ปชหนฺติ ปาปกมฺมํ.
"สาธุชนย่อมละบาปกรรมได้ด้วยตบะ"
(ขุ.ชา.อฏฺฐก. 27/245)
สกมฺมุนา หญฺญติ ปาปธมฺโม.
"คนมีสันดานชั่ว ย่อมลำบากเพราะกรรมของตน"
(ม.ม. 13/413, ขุ.เถร. 26/379)
ปาเป น รมตี สุจิ.
"คนสะอาด ไม่ยินดีในความชั่ว"
(วิ.มหา. 5/34, ขุ.อุ. 25/166)
ปาปํ ปาเปน สุกรํ.
"ความชั่ว อันคนชั่วทำได้ง่าย"
(วิ.จุล. 7/195, ขุ.อุ. 25/168)
ปาปานํ อกรณํ สุขํ.
"การไม่ทำบาป นำความสุขมาให้"
(ขุ.ธ. 25/59)
ทุกฺโข ปาปสฺส อุจฺจโย.
"ความสั่งสมบาป นำทุกข์มาให้"
(ขุ.ธ. 25/30)
มลา เว ปาปกา ธมฺมา อสฺมึ โลเก ปรมฺหิ จ.
"บาปธรรม เป็นมลทินแท้ ทั้งในโลกนี้ ทั้งในโลกหน้า"
(ขุ.ธ. 25/47, องฺ.อฏฺฐก. 23/198)
ปมาเทน น สํวเส.
"ไม่ควรสมคบด้วยความประมาท"
(ขุ.ธ. 25/37, ขุ.สุ. 25/518, ขุ.มหา. 29/515)
มา ปมาทมนุยุญฺเชถ.
"อย่ามัวประกอบความประมาทเลย"
(ขุ.ธ. 25/18, ม.ม. 13/488, สํ.ส. 15/36)
เย ปมตฺตา ยถา มตา.
"ผู้ประมาท เหมือนคนที่ตายแล้ว"
(ขุ.ธ. 25/18, ขุ.ชา.ตึส. 27/524)
เต ทีฆรตฺตํ โสจนฺติ เย ปมชฺชนฺติ มาณวา.
"คนประมาท ย่อมเศร้าโศกสิ้นกาลนาน"
(ม.อุป. 14/346)
ปมาทมนุยุญฺชนฺติ พาลา ทุมฺเมธิโน ชนา.
"คนพาลมีปัญญาทราม ย่อมประกอบแต่ความประมาท"
(ม.ม. 13/488, สํ.ส. 15/36, ขุ.ธ. 25/18)
ปมาโท ครหิโต สทา.
"ความประมาท บัณฑิตติเตียนทุกเมื่อ"
(ขุ.ธ. 25/19)
ปมาโท รกฺขโต มลํ.
"ความประมาท เป็นมลทินของผู้รักษา"
(องฺ.อฏฺฐก. 23/198, ขุ.ธ. 25/47)
ปมาโท มจฺจุโน ปทํ.
"ความประมาท เป็นทางแห่งความตาย"
(ขุ.ธ. 25/18, ขุ.ชา.ตึส. 27/524)
ปญฺญํ นปฺปมชฺเชยฺย.
"ไม่ควรประมาทปัญญาเลย"
(ม.อุป. 14/436)
ตถตฺตานํ นิเวเสยฺย ยถา ภูริ ปวฑฺฒติ.
"ปัญญาย่อมเจริญด้วยประการใด พึงตั้งตนไว้ด้วยประการนั้น"
(ขุ.ธ. 25/52)
สากจฺฉาย ปญฺญา เวทิตพฺพา.
"ปัญญา พึงรู้ได้ด้วยการสนทนากัน"
(ขุ.อุ. 25/178)
พหูนํ วต อตฺถาย สปฺปญฺโญ ฆรมาวสํ.
"ผู้มีปัญญาอยู่ครองเรือน ย่อมเป็นไปเพื่อประโยชน์แก่คนมาก"
(องฺ.อฏฺฐก. 23/249)
เอโกว เสยฺโย ปุริโส สปญฺโญ โย ภาสิตสฺส วิชานาติ อตฺถํ.
"ผู้มีปัญญา รู้เนื้อความแห่งภาษิต คนเดียวเท่านั้น ประเสริฐกว่า"
(ขุ.ชา.เอก. 27/72)